гарадзьба́, ‑ы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. гарадзіць (у 1 знач.).
2. Агароджа, плот. І не курыўся доўга дым Над гарадзьбой і гарадзішчам. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)