каламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; незак., што.
1. Муціць, рабіць каламутным. [Хлапчукі] боўталі моцна нагамі, каламуцілі ваду, а Федзя здзіўлена пазіраў на іх і ўсміхаўся. Ваданосаў.
2. перан. Выклікаць неспакой, уносіць беспарадак, блытаніну. [Кацярына:] Быў сябар, а цяпер разбойнік. Такія ж толькі свет каламуцяць. Крапіва.
•••
Каламуціць (муціць) ваду — тое, што і каламуціць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пава́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.
Пачуццё пачцівасці да каго‑, чаго‑н., выкліканае прызнаннем высокіх якасцей, заслуг, важнасці і пад. Адчуваць павагу. Выклікаць павагу. Карыстацца павагай. □ Ігнась з павагай глядзеў на свайго новага таварыша і быў удзячны яму за ўвагу. Чарнышэвіч. — Дык вы партызан! — у голасе фурманаў чулася павага і захапленне. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
múndgerecht
a гато́вы (пра страву)
etw. ~ máchen — прыгатава́ць што-н. па сма́ку; перан. вы́клікаць апеты́т [ціка́васць] да чаго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éinflößen
vt
1) уліва́ць
2) наганя́ць (страх)
j-m Furcht ~ — выкліка́ць страх у каго́-н.
Mut ~ — надава́ць бадзёрасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
convulse
[kənˈvʌls]
v.
1) то́ргацца, дрыжэ́ць
An earthquake convulsed the island — Абто́к дрыжэ́ў ад землятру́су
2) выкліка́ць канву́льсіі
3) трэ́сьціся (ад сьме́ху)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
exasperate
[ɪgˈzæspəreɪt]
v.t.
1) злава́ць, раздражня́ць
2)
а) выкліка́ць го́рыч, пагарша́ць (благо́е адчува́ньне, хваро́бу, боль)
б) паглыбля́ць, узмацня́ць (варо́жасьць, лю́тасьць), разьвярэ́джваць (ра́ну)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wreck2 [rek] v.
1. выкліка́ць ава́рыю, катастро́фу, гі́бель (самалёта, карабля і да т.п.)
2. псава́ць, разбура́ць;
wreck smb.’s nerves псава́ць чые́-н. не́рвы;
wreck smb.’s plans зрыва́ць чые́-н. пла́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
привя́зывать несов.
1. прывя́зваць;
2. стр., архит. прывя́зваць;
3. перен. (располагать, склонять к себе) схіля́ць; (вызывать, внушать чувство привязанности) выкліка́ць прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (привлекать) прыва́бліваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
спарадзі́ць
1. уст (er)zéugen vt, zur Welt bríngen*;
2. перан (зрабіцца прычынай) hervórrufen* vt, errégen vt, hervórbringen* vt, áufkommen lássen*; nach sich zíehen* (выклікаць за сабой)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
respekt, ~u
м. пашана; павага;
mieć respekt dla kogo —паважаць каго;
budzić respekt — выклікаць павагу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)