Verbum

адмо́ка

1. Месца, дзе загінуў пасеў ад дажджоў (Рэч.).

2. Лажок у сярэдзіне ці ў канцы поля (Рэч.).

амшары́на Паніжанае месца, дзе расце лес рознай пароды, багун, ягады; прыбалоцце (Палессе Талст.); неўрадлівае месца, парослае мохам (Слаўг.).

важні́ца

1. Месца, дзе важаць грузы (Горкі Маг. губ.).

2. Вагавы хлеў (Маг. губ. вед., № 44, 1854, 793).

га́рка Нізкае месца, дзе вясной доўга стаіць вада; багністае месца, балота (Лёзн.).

□ ур. Гарка каля в. Загараднае Лёзн.

дзя́тлавіна Добры, сухадольны лог, дзе расце густы мурог, дзяцеліна белая Trifolium repens L. (Слаўг.). Тое ж дзя́тліна (Слаўг.).

жвіро́ўня Месца, дзе бяруць для дарог і будаўніцтва жвір, пясок (Бельск. пав. вв. Стральцы і Трокі Вілен., Гродз.).

збі́шча Месца на пашы, дзе збіты жывёлай травастой (Слаўг.).

□ ур. Збішча (пяскі) на поўнач ад в. Дубня Слаўг.

зварата́ Месца на полі, дзе заварочваюцца з плугам у час ворыва (Стол.). Тое ж зварота (Стол.), заварот (Слаўг.).

кардо́н

1. Дзяржаўная граніца (БРС).

2. Месца, дзе знаходзіўся лясніцкі пункт (Слаўг.).

□ ур. Кардон каля в. Яскавічы Сал.

краі́на

1. Радзіма, месца, дзе чалавек нарадзіўся і жыве (Кам.).

2. Дзяржава, вобласць (Нас.).

3. Край, ускраіна (Крыч.).