...тэка, ‑і, ж.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая азначае памяшканне, сховішча для таго, аб чым гаворыцца ў першай частцы слова, напрыклад: бібліятэка, картатэка, фільматэка.

[Грэч. thēkē — ёмішча, скрынка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

формаўтварэ́нне, ‑я, н.

1. Утварэнне, з’яўленне новых форм. Формаўтварэнне раслін. Працэсы формаўтварэння.

2. Утварэнне граматычных форм аднаго і таго ж слова; словазмяненне. Разгляд формаўтварэння слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́хаць разм.

1. éinfahren* vi (s); hinéinfahren* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heréinfahren* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hinéinreiten* vi (s) (вярхом);

уе́хаць у двор in den Hof éinfahren*;

2. (пасяліцца) éinziehen* vi (s);

уе́хаць у кватэ́ру in éine Wóhnung éinziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каб​I злучн.

1. (пасля дзеясловаў жадання, пабуджэння) dass (перадаецца тс. праз канструкцыю inf + zu);

я хачу, каб ён прыйшо́ў ich will, dass er kommt;

2. (для таго, каб) damít, um … zu;

каб вы не забыліся damít Sie nicht vergéssen;

заме́ст таго́, каб án(statt) (zu + inf)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зла́зіць

1. (спусціцца адкуль-н.) hinúnterklettern vi (s), hinúntersteigen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); herúnterklettern vi (s), herúntersteigen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць);

2. (выйсці – пра пасажыра) áussteigen* vi (s);

3. (пра скуру, фарбу) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s) (адваліцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гальні́к ’дзяркач’ (Нас., Бяльк.). Відавочна, таго ж паходжання, што і гале́нь ’тс’ (гл.), г. зн. звязана са словам голы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарні́за ’ўзор у шалёўцы’ (Сцяшк.). Таго ж паходжання, што і гарніз, карніз (да апошняга гл. апісанне семантыкі ў Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сверса́дла (сверса́дло) ‘люстэрка’ (Сл. Брэс.). З польск. zwierciadło ‘тс’, параўн. укр. свіча́до ‘тс’ таго ж паходжання (ЕСУМ, 5, 198).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́сцянак ’затычка’ (Мат. Гом.). Няясна, магчыма, да ву́сце ’адтуліна’ (з пераносам значэння з таго, што затыкаюць, на тое, чым затыкаюць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэтэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыстасаванне ў радыёпрыёмніку для пераўтварэння ваганняў высокай частаты ў ваганні нізкай частаты.

2. Прылада для выяўлення радыеактыўнага ці цеплавога выпраменьвання.

Д. ядзерных выпраменьванняў.

○

Дэтэктар хлусні — спецыяльнае прыстасаванне для запісу фізіялагічных паказчыкаў таго, каго дапытваюць, або падвыпрабавальнага.

|| прым. дэтэ́ктарны, -ая, -ае.

○

Дэтэктарны прыёмнік — найпрасцейшы радыёпрыёмнік, у якім прынятыя сігналы пераўтвараюцца ў гукавыя пры дапамозе крышталічнага дэтэктара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)