уздзе́янне, ‑я, н.

Дзеянне, накіраванае на каго‑, што‑н.; уплыў. Пад уздзеяннем адпаведнай тэмпературы і іншых штучна створаных умоў з «чорнага золата» выдзяляюцца светлыя прадукты — бензін і іншыя. Хадкевіч. Гаварыў .. [інструктар райкома] горача, быццам баяўся, што спакойна сказаныя словы не будуць мець уздзеяння. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

службо́вы Díenst-, Ámts-, díenstlich;

службо́выя спра́вы Ámts¦angelenheiten pl;

службо́вы час Ámtsstunden pl, Árbeitszeit f -, Díenststunden pl, Díenstzeit f;

у службо́вым пара́дку auf dem Díenstweg f;

службо́выя сло́вы лінгв. Hílfswörter pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бартыха́цца ’боўтацца’ (Касп.). Мабыць, гукапераймальнае, як і іншыя словы гэтага тыпу: бел. баро́хтацца, рус. бара́хтаться, буры́хтаться ’вазіцца’, буры́хтать ’боўтаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

łykać

незак.

1. глытаць; каўтаць;

łykać zupę — глытаць суп;

2. разм. піць;

łykać zgłoski (litery) — глытаць словы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hurl

[hɜ:rl]

1.

v.t.

1) шпурля́ць; закіда́ць (ву́ду)

2) кіда́ць (зло́сныя сло́вы, за́кіды)

3) скіда́ць

2.

n.

мо́цны кідо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

interjection

[,ɪntərˈdʒekʃən]

n.

1) во́кліч, во́клік, во́крык -у m.

2) выклі́чнік -а m.

3) устаўля́ньне (сло́ва)

4) уста́ўленыя сло́вы; заўва́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

call back

а) клі́каць наза́д, адкліка́ць; адтэлефанава́ць каму́

б) узя́ць наза́д

to call back one’s words — узя́ць свае́ сло́вы наза́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abusive

[əˈbju:sɪv]

adj.

1) абра́зьлівы, зьнява́жлівы; рэ́зкі

abusive words — абра́зьлівыя сло́вы

abusive language — ла́янка

2) які́ дрэ́нна абыхо́дзіцца

3) няпра́вільна ўжы́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бізу́н

[польск. bizun, ад венг. bizony = так, сапраўды (словы, якія паўтараў той, каго лупцавалі)]

1) плецены з раменных палосак арапнік або вітая з ільну, канапель тоўстая пуга;

2) перан. сімвал грубай сілы, прымусу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АКРАВЕ́РШ

(ад акра... + верш),

верш, у якім рытмічная выразнасць дапаўняецца зрокавай: першыя літары радкоў (радзей склады або словы) утвараюць слова ці нават фразу (звычайна імя аўтара або адрасата). Развіўся з магічных тэкстаў і стаў папулярны ў эпоху сярэднявечча і барока. Першыя ва ўсх.-слав. паэзіі акваверш стварыў Ф.Скарына ў «Малой падарожнай кніжцы» (1522). У сучаснай паэзіі сустракаецца таксама акваверш з апошніх літар радкоў (тэлеверш) і сярэдніх (мезаверш), якія могуць утвараць больш складаныя фігуры.

т. 1, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)