клеймава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад клеймаваць.
2. у знач. прым. Які мае на сабе кляймо, з кляймом. Клеймаваная жывёла. Клеймаваная мэбля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ладзіць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Праўлены, зроблены прыгодным для далейшага выкарыстання. Ладжаная збруя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зна́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад значыць 1.
2. у знач. прым. Які мае на сабе які‑н. знак; мечаны. Значанае дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інкрустава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад інкруставаць.
2. у знач. прым. Які мае інкрустацыю; з інкрустацыяй. Інкруставаная табакерка. Інкруставаная шкатулка. Інкруставаны срэбрам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загну́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад загнуць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Не прамы, выгнуты ўверх або ўніз. Загнутая дзюба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замарко́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад замаркоціць.
2. у знач. прым. Сумны, маркотны. Жонка кладзе кампрэсы, ходзіць замаркочаная, сумная, як цень. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаво́рачы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад гаварыць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які гаворыць. Гаворачая асоба.
3. Дзеепрысл. незак. ад гаварыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрэсірава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад дрэсіраваць.
2. у знач. прым. Які прайшоў дрэсіроўку; абучаны, вучоны (пра жывёл). Дрэсіраваны сабака. Дрэсіраваны мядзведзь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аграма́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Кніжн. Дзеепрым. зал. пр. ад аграмадзіць.
2. у знач. прым. У якім індывідуальныя, прыватныя сродкі вытворчасці ператвораны ў калектыўна-грамадскія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адва́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адварыць.
2. у знач. прым. Звараны, вараны. Стары моўчкі.. паставіў.. чыгун з халоднаю адваранаю бульбаю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)