клеймава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад клеймаваць.
2. у знач. прым. Які мае на сабе кляймо, з кляймом. Клеймаваная жывёла. Клеймаваная мэбля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)