изли́шне нареч.

1. (чрезмерно) залі́шне, зана́дта; празме́рна;

2. (нет надобности) залі́шне, няма́ патрэ́бы;

изли́шне говори́ть об э́том залі́шне гавары́ць пра гэ́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

он мест., м. ён (род., вин. яго́, дат. яму́, твор., пред. ім); мн., см. они́;

его́ нет до́ма яго́ няма́ до́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

léider

adv на жаль

zum Éinkehren bleibt ~ kéine Zeit — зае́хаць [зайсці́] (куды-н.) няма́ на жаль ча́су

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinwenden

* vt пярэ́чыць, супярэ́чыць

ich hábe dagégen nichts éinzuwenden — у мяне́ няма́ ніцкіх пярэ́чанняў су́праць гэ́тага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нашвэ́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пашвэндацца доўга; набадзяцца. — Нікуды ён не пойдзе! Хопіць, нашвэндаўся! — ..адказваю я за Додзіка. — Няма яму часу бадзяцца! Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папракру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Пракруціць у многіх месцах (дзіркі і пад.). [Наздрэйка:] «Братка, дай свярдзёлка. Граблі раблю, дык няма чым дзіркі папракручваць». Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сты, ‑аў; адз. няма.

Разм. Пяшчотныя, ласкавыя адносіны. [Зося:] — Жыла я ўвесь час як чалавек, не шукаючы ні лёгкага хлеба, ні забаў, ні пестаў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўкі ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць плавіцца. Плаўкія металы.

пла́ўкі ​2, ‑аў; адз. няма.

Кароткія, шчыльныя мужчынскія трусы, якія звычайна надзяваюцца для плавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́лі, ‑яў; адз. няма.

Збудаванне, на якім гушкаюцца для забавы; гушкалка. На дубе вісяць арэлі — пяньковая вяроўка, заматаная канцамі за самы тоўсты сук. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасціха́нак, ‑нку, м.

Разм. Перапынак у якім‑н. дзеянні, працэсе. Дождж перш быў суняўся крыху, а потым зноў лінуў. Няма на яго перасціханку. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)