Verbum

апу́ціна Месца на лузе з неўрадлівай пясчанай або балоцістай глебай, якое парасло травой апуціна Nardus stricta L. (Ст.-дар.).

ба́за

1. Склад (БРС).

2. Зборачны пункт для жывёлы (Слаўг.).

3. Месца, дзе прымаюць і складваюць нарыхтоўку сена (Слаўг.).

бульды́р

1. Бясплодны ўзгорак (Сен. Касп.).

2. Высокае, адкрытае месца; пукатая горка (Нас., Слаўг.). Тое ж булды́р, булдырок (Слаўг.).

бялі́льня

1. Месца, дзе беляць воўну, лён (Грыг. 1850).

2. Лужок, узмежак, дзе беляць на сонцы мокрыя палотны (Слаўг.).

бярэ́сцішча Месца ў бярозавым лесе, дзе дралі бяросту на выганку дзёгцю (Крыч.).

□ ур. Бярэсцішча (узвышша) каля в. Дзягавічы Крыч.

вальнякі́ Месца, дзе жылі людзі, якія мелі вольнасць ад прыгону; багатыя людзі (Слаўг.).

□ х. Вальнякі каля в. Шаламы Слаўг.

гарадні́к Месца, абгароджанае або неабгароджанае для жывёлы ў полі або ў лесе (Мін.). Тое ж гаража́нка (Маладз.), гаражня́ (Рас.).

га́ры

1. Выгаралае месца на тарфяным балоце (Беш. Касп.).

2. Пажарышча, дзе лес выпалены пад раллю (Віц. Нік. 1892).

е́лна Месца, якое густа парасло елкамі; яловы зараснік (Слаўг.). Тое ж е́льня (Слаўг.).

□ в. Елна Краснап., в. Ельня Шчуч.

заале́шша Месца за альховым лесам, за алешнікам (Слаўг.). Тое ж зальшэвінне, заляпе́шнічча, заляпе́шнішша, зале́шкаўе, заальховічча, зальхоўе, зальховічышча, залешша (Слаўг.).