упе́рціся сов.

1. в разн. знач. упере́ться;

у. рука́мі ў сцяну́ — упере́ться рука́ми в сте́ну;

мы е́халі, е́халі і ўпе́рліся ў плот — мы е́хали, е́хали и упёрлись в забо́р;

спра́ва ўпе́рлася ў непрадба́чаную ця́жкасць — де́ло упёрлось в непредви́денную тру́дность;

2. заупря́миться, заарта́читься;

конь упёрся і ні з ме́сца — ло́шадь заупря́милась (заарта́чилась) и ни с ме́ста;

3. разг. (с трудом или вопреки желанию других войти куда-л.) впере́ться, вломи́ться;

упёрся як бара́н — упёрся как бара́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)