сэ́рца¹, -а,
1. Цэнтральны орган крывяноснай сістэмы, які мае выгляд мускульнага мяшка (у чалавека — у левым баку грудной поласці). С. б’ецца. Хворае с.
2.
3.
4. Унутраная частка ствала дрэва, сцябла ці плода расліны. На выгляд дрэва магутнае, а с. гнілое. С. морквы.
Адкрыць сэрца — прызнацца ў каханні.
Ад усяго сэрца — шчыра, чыстасардэчна.
З адкрытым сэрцам — даверліва, ад душы.
Прымаць блізка да сэрца што (
Сэрца кроўю абліваецца чыё, у каго (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)