umocnić się
umocni|ć się
зак. умацавацца; узмацніцца; усталявацца;
~ła się w przekonaniu, że ... — яна ўмацавалася ў перакананні, што...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
mere [mɪə] adj. нязна́чны; звыча́йны; про́сты;
He’s a mere clerk. Ён усяго толькі клерк;
She is a mere child. Яна яшчэ зусім дзіця.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vocally [ˈvəʊkəli] adv.
1. вака́льна, у спе́вах;
She was successful vocally. Як вакалістка яна мела поспех.
2. гу́чна, уго́лас;
protest vocally пратэстава́ць уго́лас
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stage-struck [ˈsteɪdʒstrʌk] adj. захо́плены тэа́трам; той, хто імкне́цца да тэатра́льнай дзе́йнасці;
She is stage-struck. Яна аж вар’яцее – так хоча стаць актрысаю.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прабалбата́ць сов.
1. проболта́ть; протарато́рить;
яна ~та́ла цэ́лую гадзі́ну — она́ проболта́ла (протарато́рила) це́лый час;
2. (выдать секрет) проболта́ть;
п. таямні́цу — проболта́ть та́йну;
3. (невнятно сказать) пролопота́ть;
п. не́шта незразуме́лае — пролопота́ть что-то непоня́тное
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зако́нна,
1. Прысл. да законны (у 1 знач.).
2. у знач. вык. Справядліва, па закону. — А што калі мая дачка сотак пяць у лядзе проса пасеяла, дык то ж законна, яна работніца лясгаса. Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глаба́льны, ‑ая, ‑ае.
Усеагульны, усеабдымны (у межах зямнога шара). Арганізаваць службу надвор’я ў глабальным маштабе. □ [Праблема чыстай вады] не рэгіянальная беларуская праблема і нават не саюзная — яна даўно ўжо пабыла глабальны характар. «Полымя».
•••
Глабальная ракета гл. ракета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беражлі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўмее эканоміць, берагчы што‑н. Сёй-той лічыць цётку Марыну скнарай. А яна проста беражлівая. Лось.
2. Клапатлівы, асцярожны, уважлівы. Мяккімі і беражлівымі рукамі хірург накладвае Надзі швы. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ашча́дак, ‑дку, м.
Разм. Грошы і іншыя матэрыяльныя каштоўнасці як прадмет або вынік ашчады. Ніякага ранейшага ашчадку ў Бычыхі не было, а спраўляе яна сякія-такія строі дачцэ і сыну за іншыя грошы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абры́днуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абрыднуў, ‑нула і абрыд, ‑ла; зак.
Разм. Тое, што і абрыдзець. А Васілю здавалася, што на гэтай цікавай рабоце можна хоць цэлы год прабыць, і яна не абрыдне. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)