upodobanie
upodobani|e
н.do czego схільнасць да чаго;
wedle własnego ~a — паводле свайго густу;
robić co z ~em — рабіць што з задавальненнем
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ВОДАКАРЫСТА́ННЕ,
карыстанне водамі (воднымі аб’ектамі) для забеспячэння патрэб насельніцтва і гаспадаркі.
У заканадаўстве Рэспублікі Беларусь адрозніваецца водакарыстанне: паводле мэт — гасп.-пітное, прамысл., с.-г., транспартнае, энергет. і інш.; паводле спосабаў карыстання — забор вады з крыніцы без вяртання ў водны аб’ект (водазабеспячэнне, водаспажыванне), з вяртаннем (гідраэнергетыка і інш.), без адбору вады (суднаходства, рыбагадоўля, гадоўля вадаплаўных птушак), а таксама для скідвання сцёкавых вод; паводле тэхн. умоў — агульнае, без выкарыстання гідратэхн. збудаванняў і абсталявання, і спец., з выкарыстаннем іх; паводле ўмоў перадачы водных аб’ектаў у карыстанне — сумеснае (калі водным аб’ектам карыстаецца некалькі арг-цый ці асоб) і адасобленае (калі крыніца вады замацавана за пэўнай арг-цыяй або асобай); паводле характару выкарыстання вады — як рэчыва з пэўнымі якасцямі, як масы і энергет. патэнцыялу, як асяроддзя жыцця; паводле падстаў узнікнення права водакарыстання — першаснае, калі водны аб’ект даецца ў карыстанне непасрэдна дзяржавай, і другаснае, калі даецца першым водакарыстальнікам. З улікам гэтай класіфікацыі вызначаюцца прававы рэжым розных аб’ектаў, права і абавязкі водакарыстальнікаў. Напр., агульнае водакарыстанне (купанне, вадапой жывёлы і інш.) ажыццяўляецца бясплатна і, як правіла, без дазволу дзярж. органаў; для спец. водакарыстання ва ўсіх выпадках патрабуецца папярэдні дазвол дзярж. органаў, у шэрагу выпадкаў яно можа быць платнае. Невыкананне пэўных патрабаванняў правіл водакарыстання цягне за сабой дысцыплінарную, крымін., адм. адказнасць. Парадак памежнага водакарыстання рэгулюецца міждзярж. дагаворамі і пагадненнямі.
А.М.Макарэвіч.
т. 4, с. 248
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
брудэрша́фт
(ням. Brüderschaft = братэрства);
піць на б. — замацоўваць сяброўства па застольнаму звычаю, паводле якога двое ўдзельнікаў адначасова п’юць свае чаркі, цалуюцца і пераходзяць на «ты».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыскрэцы́йны
(фр. discrétionnaire, ад лац. discretio = адрозненне)
які залежыць ад асабістага меркавання;
д-ая ўлада — права службовай асобы або дзяржаўнага органа дзейнічаць паводле свайго меркавання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
маргані́зм
[ад англ. T. Morgan = прозвішча амер. біёлага (1866—1945)]
кірунак у генетыцы, паводле якога крыніцай зменнасці арганізмаў з’яўляюцца мутацыі генаў або змены іх становішча.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
функцыяна́л
(с.-лац. fimctionalis = які датычыць функцыі)
матэматычнае правіла, паводле якога кожнай функцыі з якога-н. класа функцый ставяць у адпаведнасць дзейсны або комплексны лік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эгацэнтры́зм
(ад лац. ego = я + цэнтр)
1) суб’ектыўна-ідэалістычны філасофскі і маральны прынцып, паводле якога індывідуум лічыцца цэнтрам Сусвету;
2) крайняя форма праяўлення эгаізму, індывідуалізму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
падру́бліванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрубліваць 1 — падрубіць 1.
падру́бліванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрубліваць 2 — падрубіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падто́чванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падточваць 1 — падтачыць 1.
падто́чванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падточваць 2 — падтачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падчэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчэсваць 1 — падчасаць 1.
падчэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчэсваць 2 — падчасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)