прыто́чванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць 1 — прытачыць 1.
прыто́чванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыточваць 2 — прытачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытуха́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прытухаць 1 — прытухнуць 1.
прытуха́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прытухаць 2 — прытухнуць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расклада́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскладаць 1 — раскласці 1.
расклада́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскладаць 2 — раскласці 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распі́хванне 1, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распіхваць 1 — разапхнуць.
распі́хванне 2, ‑я н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распіхваць 2 — разапхаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расплю́шчванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расплюшчваць 1 — расплюшчыць 1.
расплю́шчванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расплюшчваць 2 — расплюшчыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расчэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчэсваць 1 — расчасаць 1.
расчэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчэсваць 2 — расчасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́лванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сколваць 1 — скалоць 1.
ско́лванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сколваць 2 — скалоць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сця́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. сцягваць — сцягнуць (у 1–4, 7–9 і 13 знач.); дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. сцягвацца — сцягнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэсваць 1 — счасаць 1.
счэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэсваць 2 — счасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбагачэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбагачаць — узбагаціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. узбагачацца — узбагаціцца. Абмен вопытам — надзейны сродак узаемнага ўзбагачэння. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)