Verbum

распу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. распух, ‑ла; зак.

1. Моцна апухнуць; ацячы. Чыжык вельмі пахудзеў за гэты час, некалі бялёсы твар яго пачарнеў ад ветру і доўгага сядзення ля кастроў, губы патрэскаліся і распухлі. Лупсякоў. Хлопчыка пакусалі пчолы, ён увесь распух і пакутаваў страшэнна. Васілевіч.

2. перан. Разм. Моцна павялічыцца ў памерах. Ручай распух і выйшаў з берагоў. Шамякін.

адлупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Моцна набіць; адлупіць (у 2 знач.). Маці, не разабраўшыся, расперазала фартух і адлупцавала Грышу паскамі. Пальчэўскі.

карчане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Моцна азябшы, траціць адчувальнасць. Рукі карчанеюць на марозе. □ Цэментовая падлога ў камеры намерзла, босыя ногі пачалі карчанець. Чорны.

ля́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Моцна стукнуцца чым‑н. аб што‑н. Шолам адляцеў ад яблыні і ляснуўся патыліцай аб калодку. Корбан.

пія́на,

Спец.

1. прысл. Ціха, не моцна. Іграць піяна.

2. нескл., н. Фрагмент музычнага твора, выкананы такім спосабам, а таксама само такое выкананне.

[Іт. piano.]

разбедава́цца, ‑бядуюся, ‑бядуешся, ‑бядуецца; зак.

Разм. Пачаць моцна бедаваць. — Эх ты, чалавек, на галаве шапка, — усміхнуўся Вульф, — чаго ты так разбедаваўся? С. Александровіч.

скуса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Укусіць у многіх месцах, моцна пакусаць. Хлопца скусалі камары. □ Чалавек малады, прыгожы, Вусны скусаў — трывае. Маляўка.

узнервава́ць, ‑нервую, ‑нервуеш, ‑нервуе; зак., каго.

Разм. Моцна ўсхваляваць, вывесці з раўнавагі. Саша і Аляксей міжвольна засмяяліся. Гэта яшчэ больш узнервавала Рабушку. Новікаў.

усту́пчывы, ‑ая, ‑ае.

Гатовы на ўступкі, згаворлівы, памяркоўны. [Вольга:] — Уступчывы ты, Андрэй. Калі ты моцна перакананы ў праваце сваёй, трэба адстойваць свой погляд. Пестрак.