аквамары́н

(лац. aqua marina = марская вада)

мінерал, разнавіднасць берылу, каштоўны празрысты камень сінявата-зялёнага або блакітнага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каме́я

(фр. camée, ад іт. cammeo)

разьблёны камень з выпуклым рэльефным адлюстраваннем (параўн. інталія); гл. таксама гема.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радані́т

(ад гр. rhodon = ружа)

мінерал класа сілікатаў ружовага, часам ружова-шэрага колеру; выкарыстоўваецца як вырабны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

руст

(лац. rusticus = грубы, неапрацаваны)

камень з груба абчасанай ці выпуклай знешняй паверхняй, які выкарыстоўваецца ў рустыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сердалі́к

(ад гр. sardion)

мінерал класа сілікатаў, разнавіднасць халцэдону, каштоўны камень бледна-ружовага, чырвонага ці аранжавага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

страз

(фр. Stras = прозвішча фр. ювеліра)

штучны, падобны да самацветаў, камень, выраблены з хрусталю з дамешкай свінцу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпідо́т

(фр. epidote, ад гр. epidotos = прырошчаны)

мінерал класа сілікатаў зялёнага або бурага колеру; другасны каштоўны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

теса́ть несов. часа́ць; (тесаком) склюдава́ць;

◊

хоть кол на голове́ теши́ хоць у лоб страля́й; упёрся як чорт у грэ́блю; заця́ўся як ка́мень;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдаро́жны, ‑ая, ‑ае.

Які размяшчаецца паабапал, каля дарогі. Маўкліва стаялі старыя прыдарожныя бярозы, раняючы долу першае пажоўклае лісце. Хадкевіч. Прайшоўшы якую сотню крокаў, [Самцэвіч] садзіўся на прыдарожны камень ці на купіну, клаў блакнот на калені і рабіў замалёўкі. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стопудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які важыць сто пудоў. Стопудовы груз. // перан. Вельмі цяжкі. У Славіка быццам стопудовы камень сарваўся з душы, паляцеў уніз, пад мост, бразнуўся аб сталёвыя рэйкі і разляцеўся на парашок. Шамякін. // перан. Вельмі багаты. Стопудовы ўраджай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)