mulberry
[ˈmʌl,beri]
n., pl. -ries
шаўко́ўніца f. (дрэ́ва і фрукт)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
я́вар, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а. Дрэва сямейства кляновых з вялікімі пяцілопасцевымі лістамі; белы клён (у Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўнае дрэва ў парках і садах). Каля сцежкі пахіліўся явар да каліны. Багдановіч. / ‑у, у знач. зб. Пасадка явару.
2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Паркет з явару.
3. ‑у. Абл. Аер. [Рэчка] нешырокая, з нізкімі берагамі, якія густа зараслі яварам, сітнягом і чаротам. Якімовіч. Не шумі, човен, па явару, не пужай качак маладзенькіх. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абжа́ць сов. обжа́ть;
а. куст — обжа́ть куст;
а. траву́ вако́л дрэ́ва — обжа́ть траву́ вокру́г де́рева
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
trunk [trʌŋk] n.
1. каме́ль; ствол (дрэва)
2. AmE бага́жнік (машыны)
3. хо́бат (слана)
4. ку́фар; вялі́кі чамада́н
5. ту́лава, торс
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вяршы́ня, -і, мн. -і, -шы́нь, ж.
Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).
В.
Гімалаяў.
Вяршыні дубоў.
На вяршыні славы (перан.). В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).
|| прым. вяршы́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
апалі́ць, апалю́, апа́ліш, апа́ліць; апа́лены; зак., што.
1. Тое, што і абпаліць.
Маланка апаліла дрэва.
2. Нагрэць (палівам), зрабіць цёплым.
А. кватэру.
|| незак. апа́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. апа́льванне, -я, н. і апа́л, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
усчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; зак.
1. на каго-што. Ухапіўшыся за каго-, што-н., павіснуць.
У. на шыю.
2. на што. Узлезці куды-н. (чапляючыся, карабкаючыся; разм.).
У. на дрэва.
|| незак. усчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
барць Бортнае дрэва (Грыг. 1850).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
шкаля́рскі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які мае адносіны да шкаляра, уласцівы яму. — Валіся дрэва на дрэва, — кінуў дзед вечную шкалярскую прыказку. Караткевіч. [Зыбіну] здавалася, што такая, як ён баяўся ў думках, шкалярская цікаўнасць прынізіць яго перад рабочымі. Мележ.
2. Зніж. Несамастойны, начотніцкі. Шкалярскі падыход да вывучэння тэорыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злупі́цца, злупіцца; зак.
Разм. Злезці, садрацца з паверхні чаго‑н. Злупілася фарба з падлогі. Кара злупілася з дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)