сума́цыя

(п.-лац. summatio = складанне, ад лац. summa = сума)

узнікненне ўзбуджэння ў тканках арганізмаў у выніку дзеяння некалькіх паслядоўных падпарогавых раздражненняў, кожнага з іх асобна недастаткова, каб выклікаць фізіялагічную рэакцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раздражні́ць, ‑дражню, ‑дражніш, ‑дражніць; зак., каго-што.

1. Выклікаць раздражненне, дзейнічаючы якім‑н. раздражняльнікам. Раздражніць слізістую абалонку.

2. Давесці да стану нервовага ўзбуджэння; раззлаваць. [Дзед:] — Нечым не дагадзіў, сам не ведаю, як раздражніў.. [пчол]. Рылько. У двары [Мішка] прычапіўся да свайго трохгадовага сына, раздражніў яго, і той загарлапаніў на ўвесь падворак. Ракітны.

3. Разм. Выклікаць, распаліць (якое‑н. жаданне). Раздражніць апетыт. □ — Кубкам забеленага пойла, што яны ўвальюць табе ў страўнік праз гумавую кішку, не заспакояць, а нанава раздражняць прагу да ежы. Машара. // Заахвоціць, схіліць да чаго‑н. Сваёю зухаватасцю [мужчыны] раздражнілі іншых — і хутка на вуліцы зрабіўся карагод. Гартны.

4. Разм. Абвастрыць, растрывожыць. Раздражніць хваробу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ochwacać

незак.

1. вет. выклікаць запаленне капытоў у каня;

2. заезджваць (каня)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ochwacić

зак.

1. вет. выклікаць запаленне капытоў у каня;

2. заездзіць (каня)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uśmiech, ~u

м. усмешка;

wywołać uśmiech — выклікаць усмешку;

uśmiech losu — усмешка лёсу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

beórdern

vt выкліка́ць, зага́дваць каму́-н. прыйсці́; (zu + inf) даруча́ць (каму-н. што-н. зрабіць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mutate

[ˈmju:teɪt]

v.t.

1) зьмяня́ць; перамяня́ць

2) Biol. выкліка́ць мута́цыю (у жывёліны ці расьлі́ны)

3) Phon. зьмяня́цца умля́ўтам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

encore

[ˈɑ:nkɔr]

1.

interj.

біс

2.

v.t.

выкліка́ць на біс

3.

n.

дамага́ньне паўтарэ́ньня ну́мару, вы́кліканьне на “біс”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

generate

[ˈdʒenəreɪt]

v.t.

1) твары́ць; утвара́ць; нараджа́ць, выкліка́ць

2) спараджа́ць, нараджа́ць

3) Math. твары́ць, утвара́ць, ствара́ць (кут, лі́нію)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Знудзі́ць ’зрабіцца блага, вырваць’. Рус. дыял. знуди́ть смал. ’давесці да благога стану’, цвяр., пск. ’балець, ламаць’, укр. знуди́ти ’надакучыць’, ’апрыкраць’, польск. znudzić ’надакучыць’, чэш. znuditi, славац. znudiť ’тс’, серб.-харв. сну̏ждити се ’надакучыць, выклікаць кепскі настрой’, макед. снужди се ’надакучыць’. Ц.-слав. изнѫдити ’выганяць, вырываць’. Прасл. jьz‑nud‑i‑ti — прэфіксальны дзеяслоў; гл. нудзіць ’адчуваць млосны стан’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)