squally

[ˈskwɔli]

adj.

1) бу́рны

squally weather — бу́рнае надво́р’е

2) пары́вісты (пра ве́цер)

3) informal пагро́зьлівы; неспако́йны, трыво́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vehement

[ˈvi:əmənt]

adj.

1) мо́цны, гара́чы, па́лкі

2) адда́ны, напо́рны

3) нястры́мны (плач)

4) шалёны; гвалто́ўны (ве́цер, дождж)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fitful

[ˈfɪtfəl]

adj.

1) пары́вісты (ве́цер); су́таргавы, нерэгуля́рны, зь перабо́ямі (гу́тарка, пульс)

2) мігатлі́вы

fitful gleams — мігатлі́вае сьвятло́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fretful

[ˈfretfəl]

adj.

1) раздражнёны; зласьлі́вы, капры́зны (пра хво́рае дзіця́)

2) узбу́раны, неспако́йны, бурлі́вы (мо́ра)

3) гвалто́ўны (ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ветравал ’сапсаваныя дрэвы’ (Інстр. III), ’дрэвы, паваленыя ветрам’ (КТС). Запазычана з рус. мовы; параўн. ветравал ’павалены ветрам лес’. Серб.-харв. ветроваљ(а) ’сінегаловік, Eryngium campestre’, балг. ветровал ’тс’ утварыліся аналагічна (з асноў вецер‑ і вал‑іць), але незалежна ад паўголае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́тры і вятры́ ’нячысцікі’; ’віхры’, рус. маск. ве́тер ’нячыстая сіла’, польск. wiatr, wiater ’персаніфікацыя ветру ў народных паданнях’. Мн. л. да вецер (гл.) з захаваннем старажытнай семантыкі — абагульненая назва нячысцікаў, матываваная разбуральнай сілай ветру, а таксама яго здольнасцю «прыносіць» розныя хваробы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адкладны́, ‑ая, ‑ое.

Які адкладваецца, апускаецца. Адкладная спінка крэсла, канапы. □ Грынь быў у пінжаку і белай сарочцы з адкладным каўняром, хоць дзень выпаў халаднаваты і хадзіў вецер. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіру́шлівы, ‑ая, ‑ае.

1. З завірухай, завірухамі. Завірушлівая зіма. □ Нічога не было чутно ў гэту завірушлівую ноч. Лупсякоў.

2. Які мае адносіны да завірухі, уласцівы ёй. Завірушлівы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захалада́ць, ‑ае; зак., безас.

Разм. Стаць халадней; пахаладаць. Узняўся вецер, у лясах загуло, к вечару захаладала. Чорны. Зноў захаладала, нават падкінула сняжку трошкі; ночы былі ясныя, зорныя. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павару́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або чым.

Варушыць крыху або час ад часу. Вецер паварушвае валасы. Паварушваць пальцамі. □ [Старац] усё іграў і нават паварушваў у такт плячом. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)