Verbum

падо́л

1. Месца каля падэшвы гары; схіл гары да ракі (Гарад. Касп.).

2. Нізкая мясцовасць, нізіна (Смален. Дабр.).

3. Месца на беразе возера, ракі, дзе ёсць драўляны памост і дзе мыюць бялізну (Ветк., Мсцісл., Слаўг.). Тое ж подал (Мсцісл. Юрч.).

4. Узбярэжжа ракі (Нас.).

□ ур. Мяхвёдаўскі падол (месца каля рэчкі) у в. Шаламы́ Слаўг., ур. Падол (яма з вадой) у в. Кульшычы Слаўг., ур. Падол (падножжа Уладзімірскай горкі) у г. Кіеве.

адмо́ка

1. Месца, дзе загінуў пасеў ад дажджоў (Рэч.).

2. Лажок у сярэдзіне ці ў канцы поля (Рэч.).

бало́на Вялікае, адкрытае роўнае месца пры населеным пункце або ў полі, паляна (Нас.). Тое ж балоніна, балонь (Нас.).

важні́ца

1. Месца, дзе важаць грузы (Горкі Маг. губ.).

2. Вагавы хлеў (Маг. губ. вед., № 44, 1854, 793).

дражні́к Абгароджанае або неабгароджанае месца для жывёлы летам у полі або ў лесе (Кліч.). Тое ж дрыжнік (Бярэз.).

жвіро́ўня Месца, дзе бяруць для дарог і будаўніцтва жвір, пясок (Бельск. пав. вв. Стральцы і Трокі Вілен., Гродз.).

заве́рбачча Месца за вербамі (Слаўг.). Тое ж заве́рбач'е (Стол.), заве́рбічча (Слаўг.).

□ ур. Заве́рбач'е (поле) каля в. Аздамічы Стол.

зага́та

1. Яма або канава, воднае або балоцістае месца, заваленае каменнем і зямлёй; бут (БРС).

2. Прызба (Слуцк.).

запясо́чча Месца за пясчанымі дзюнамі, за пясчанымі ўчасткамі (Слаўг.). Тое ж запясочышча (Слаўг.).

□ в. Запясочча каля г. Турава.

збі́шча Месца на пашы, дзе збіты жывёлай травастой (Слаўг.).

□ ур. Збішча (пяскі) на поўнач ад в. Дубня Слаўг.