Verbum

скаварада́, -ы́, ДМ -радзе́, мн. скаваро́ды і (з ліч. 2, 3, 4) скаварады́, -ро́д, ж. і (разм.) скаваро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Тое, што і патэльня.

|| прым. скаваро́дны, -ая, -ае.

залажы́ць, -лажу́, -ло́жыш, -ло́жыць; -ло́жаны; зак., што.

Тое, што і закласці.

|| незак. заклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і закла́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклада́нне, -я, н., закла́дванне, -я, н. і закла́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

зво́нкі¹, -ая, -ае.

1. Гучны, гулкі.

З. голас.

Звонкае шкло.

Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

Звонкае паветра.

○

Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. зво́нкасць, -і, ж.

абго́ртка, -і, ДМ -тцы, ж.

1. Тое, чым абгорнута што-н.

А. ад цукеркі.

Цэлафанавая а.

2. Дробныя верхавінкавыя лісцікі, якія шчыльна акружаюць суквецце або плод некаторых раслін.

Кукурузныя пачаткі пакрыты абгорткай з лісця.

аго́ркнуць, -ну, -неш, -не; агорк, -кла і аго́ркнуў, -нула; -ні; -нуты; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і згоркнуць.

Масла агоркла.

2. перан. Надакучыць, абрыдзець; стаць невыносным, цяжкім.

Агоркнуў хлеб батрацкі.

адары́ць, адару́, адо́рыш, адо́рыць; адары́; адо́раны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абдарыць.

А. дзяцей цукеркамі.

2. перан. Багата надзяліць якімі-н. якасцямі, здольнасцямі.

Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

|| незак. адо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

адзе́жа, -ы, ж.

Тое, што і адзенне (у 1 знач.; разм.).

Набыць зімовую адзежу.

|| памянш. адзе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Каб не ежка ды не адзежка, была б грошай дзежка (прыказка).

прычэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. гл. прычапіць.

2. перан. Зачэпка, прычына (разм.).

Знайсці прычэпку зайсці да яго.

3. перан. Тое, што і прыдзірка (разм.).

І за шчэпку знойдзеш прычэпку (прыказка).

радзі́ць, раджу́, ро́дзіш, ро́дзіць; зак. і незак.

1. каго-што. Тое, што і нарадзіць (нараджаць).

2. незак. Даваць ураджай, плады (аб глебе, раслінах).

Глеба родзіць добра.

Надта родзяць буракі.

|| незак. таксама раджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

разляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць: -ле́плены; зак., што.

1. Раз’яднаць тое. што зляпілася.

Не р. лісты ў кнізе.

2. Наляпіць, прыляпіць у многіх месцах.

Р. афішы.

|| незак. разле́пліваць, -аю, -аеш, -ае і разляпля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.