Verbum

хадо́к, хадака́, мн. хадакі́, хадако́ў, м.

1. Той, хто ходзіць пехатой.

У каго сілы хапае, той і х. добры.

2. Выбраная асоба, якая пасылаецца куды-н. з хадайніцтвам, даручэннем.

Сялянскія хадакі.

◊

Не хадок хто куды (разм.) — пра таго, хто больш не можа ці не хоча хадзіць куды-н.

Я туды больш не хадок.

домаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, каму належыць дом; уласнік дома.

|| ж. домаўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. домаўлада́льніцкі, -ая, -ае.

дрывако́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто наймаецца калоць дровы.

2. Цяжкая сякера з клінападобным лязом для колкі дроў; калун.

дрэсіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дрэсіруе жывёл.

Д. звяроў.

|| ж. дрэсіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. дрэсіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.

падбрэ́хіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., пагард.).

Той, хто ўгодліва або з якой-н. мэтай дагаджае каму-н., падтрымлівае каго-н.

падма́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падманвае, падмануў каго-н.

|| ж. падма́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падма́ншчыцкі, -ая, -ае.

лапату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто бесперастанку гаворыць, лапоча; балбатун.

|| ж. лапату́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

ліквіда́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца ліквідацыяй чаго-н.

Л. наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС.

|| прым. ліквіда́тарскі, -ая, -ае.

лы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца лыжным спортам, хадзьбой на лыжах.

Атрад лыжнікаў.

|| ж. лы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.