tutelage [ˈtju:tɪlɪdʒ] n. fml
1. апе́ка, апяку́нства;
parental tutelage бацько́ўская апе́ка
2. навуча́нне;
be under the tutelage of different teachers вучы́цца ў ро́зных наста́ўнікаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
індыго́іды
(ад індыга + -оід)
сінтэтычныя фарбавальнікі розных колераў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
калі́бр м.
1. (род. калі́бру) в разн. знач. кали́бр;
снара́д вялі́кага ~ру — снаря́д большо́го кали́бра;
к. ружжа́ — кали́бр ружья́;
шкля́нкі ро́зных ~раў — стаканы ра́зных кали́бров;
2. (род. калі́бра) тех. (прибор) кали́бр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Неаднолькавы, непадобны. [Тацяна:] — Вы такія розныя, ані не падобныя адна на адну. Васілёнак.
2. Другі, іншы, не той самы. Трэба будзе ехаць рознымі дарогамі, каб, барані божа, ніхто не заўважыў. Скрыган.
3. Разнастайны. Сялянскія фурманкі партызанскіх абозаў развозілі па ўсіх кутках пушчы розныя віды зброі. Брыль. Пакуль Марыся ўпраўлялася на кухні, Іваноў гасцінна ўсаджваў Пятра і Міколу, гаварыў пра розныя дробязі. Новікаў. / у знач. наз. ро́знае, ‑ага, н. Лезе ў галаву рознае: вайна, незасеяны агарод, які не прыдумаць чым сеяць, і Глёкава Каця стаіць у вачах. Сяркоў.
•••
Апынуцца (быць) на розных берагах гл. апынуцца.
Гаварыць на розных мовах гл. гаварыць.
На розныя лады гл. лад 1.
Розных масцей гл. масць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дымарфі́зм, ‑у, м.
1. Наяўнасць у аднаго і таго ж віду жывёл дзвюх розных форм, напрыклад, адрозненне самцоў і самак (палавы дымарфізм), адрозненне ў афарбоўцы адных і тых жа жывёл у розную пару года (сезонны дымарфізм).
2. Наяўнасць у аднаго віду раслін дзвюх форм або наяўнасць у адной расліны якога‑н. органа дваякай формы (напрыклад, рознай формы мужчынскіх і жаночых суквеццяў у кукурузы).
3. Уласцівасць некаторых рэчываў існаваць у дзвюх розных крышталічных формах.
[Ад грэч. di(s) — двойчы і morphē — форма.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мі́ля, ‑і, ж.
Дарожная мера даўжыні, неаднолькавая ў розных краінах. І вось самалёт у паветры. Міля за міляй застаецца ззаду канадская зямля. Філімонаў.
•••
Марская міля — умоўная мера даўжыні, роўная 1852 метрам.
[Англ. mile, ад лац. milia (мн. ад mille — тысяча).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панале́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што і чаго. Наляпіць чаго‑н. у розных месцах або на многіх прадметах.
2. чаго. Вырабіць лепкай вялікую колькасць чаго‑н. Паналепліваць фігурак з пластыліну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нешыро́кі, ‑ая, ‑ае.
Невялікі па шырыні; даволі вузкі. Па баках нешырокай малапаезджанай дарожкі, сярод розных траў і кветак, багата рос і ўжо выспяваў пахучы кмен. Колас. Нешырокая пясчаная вуліца пуставала. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напрабіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прабіць вялікую колькасць чаго‑н. Дом быў злеплены так недарэчна, што вокны ў ім знаходзіліся на розных узроўнях, нібы хто напрабіваў дзірак у сцяне. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ператапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., што.
1. Змяць, памяць нагамі ўсё, многае. Ператаптаць усе кветкі.
2. Разм. Прайсці, пахадзіць па многіх дарогах, шляхах, пабываць у розных месцах. Нямала ён сцежак ператаптаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)