ператапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., што.

1. Змяць, памяць нагамі ўсё, многае. Ператаптаць усе кветкі.

2. Разм. Прайсці, пахадзіць па многіх дарогах, шляхах, пабываць у розных месцах. Нямала ён сцежак ператаптаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)