Крыжаві́ны ’хаўтуры, угодкі’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, да крыжавіны ў значэнні ’прыстасаванне, на якое кладуць цела нябожчыка’. Да крыж 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лавок ’прыстасаванне для лоўлі баброў’ (КТС, А. Масарэнка). Утварэнне з суф. -ок (< ‑окъ) ад лоу (< прасл. !!!оиъ). Да лавіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́шты, рі́шты, ры́шты, рэ́шты толькі мн. л. ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (малар., Нар. словатв.). Гл. рошт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Та́ркі ’прыстасаванне ў млыне для вырабу круп’ (стаўб., З нар. сл.). Да тарка (гл.) у мн. л. як тэхнічны тэрмін.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бо́мала, ‑ы, ж.
Абл. Званок ці прыстасаванне, падобнае на званок, якое начэпліваецца жывёліне на шыю, калі яна пасецца ў лесе. Недзе паблізу на збродлівым кані зазваніла бомала ды следам тоненька заржала жарабятка. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. адводзіць — адвесці (у 6 знач.).
2. Спец. Прыстасаванне ў станках для пераводу рэменя з рабочага шківа на халасты і наадварот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашыра́льнік, ‑а, м.
1. Той, хто пашырае што‑н. Пашыральнік ведаў.
2. Спец. Прыстасаванне для пашырэння, расшырэння чаго‑н. Для павышэння праходнасці трактараў па балотных глебах Інстытутам механізацыі распрацаваны пашыральнікі гусеніц трактараў. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́сніца, ‑ы, ж.
Прыстасаванне, на якое падвешваецца кудзеля для прадзення. Схадзіліся на вячоркі дзяўчаты з прасніцамі і калаўроткамі, а да іх далучаліся хлопцы. Колас. Сядзелі за прасніцамі жанкі, прадучы кужаль і кудзелю. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разра́днік 1, ‑а, м.
Аўтаматычнае прыстасаванне, якое засцерагае электрычным устаноўкі ад перанапружання. Іскравы разраднік.
разра́днік 2, ‑а, м.
Спартсмен, які мае спартыўны разрад. На прадпрыемствах амаль уся моладзь — значкісты ГПА і спартсменыразраднікі. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́парны, ‑ая, ‑ае.
Які спыняе ход, дзейнасць розных механізмаў або фіксуе іх у пэўным становішчы; у якім ёсць стопар. Стопарны кран. Стопарнае прыстасаванне. □ Не ўсе заліўшчыкі навучыліся як след упраўляць стопарнымі каўшамі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)