habitual [həˈbɪtʃuəl] adj.

1. звыча́йны, звы́чны, звы́клы; прывы́чны;

a habitual way of life прывы́чны лад жыцця́;

ahabitual seat любі́мае ме́сца;

a habitual smile звыча́йная ўсме́шка;

a habitual joke заўсёдны жарт

2. пастая́нны (пра дзеянне, якое выклікае незадавальненне);

habitual complaining пастая́нныя ска́ргі

3. укаране́лы, закаране́лы;

a habitual drunkard запо́йны п’я́ніца;

a habitual liar заўзя́ты лгун

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

standing​2 [ˈstændɪŋ] adj.

1. стая́чы;

standing corn хлеб на ко́рані;

give a standing ovation мо́цна апладзі́раваць (стоячы)

2. sport у сто́йцы;

a standing jump скачо́к з ме́сца

3. пастая́нны, ста́лы; бесперашко́дны;

a standing dish дзяжу́рная стра́ва; звыча́йная тэ́ма;

a stan ding set theatre адна́ дэкара́цыя (для ўсёй п’есы);

a standing joke дзяжу́рны жарт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

jadaczka

jadaczk|a

ж.

1. разм. зяпа, пашча;

zamknij ~ę — змоўкні!; сціхні!;

2. жарт. ядачка, ядок (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złośliwy

1. злы; зласлівы; зларадны; з’едлівы;

złośliwy kawał — злы жарт;

2. мед. злаякасны;

nowotwór złośliwy — злаякасная пухліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fraszka

ж.

1. драбяза; забаўка;

to nie fraszka — гэта не дробязь;

2. эпіграма; жартоўны верш; жарт; фрашка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дво́е, дваі́х, дваі́м, дваі́мі, ліч. зб.

Два.

Ужыв.:

а) з назоўнікамі мужчынскага або агульнага роду, якія абазначаюць асобу.

Засталося д. сірот;

б) з асабовымі займеннікамі ў мн. л.

Нас было д.;

в) з назоўнікамі, якія абазначаюць маладых істот.

Бегае д. парасят.

Д. дзяцей;

г) з множналікавымі назоўнікамі.

Д. саней.

Д. нажніц.

Д. акуляраў.

Д. штаноў.

Д. сутак;

д) з некаторымі назоўнікамі, якія абазначаюць парныя прадметы.

Д. ботаў.

Д. рукавіц.

Абуць д. панчох;

е) без назоўнікаў, калі абазначае асоб мужчынскага і жаночага полу.

Сядзелі д.: хлопец і дзяўчына.

◊

На сваіх дваіх (разм., жарт.) — пехатой.

За дваіх (працаваць, есці і пад.) — так, як могуць двое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

во́стры, -ая, -ае.

1. Добра навостраны або з завостраным канцом ці краем.

В. нож.

В. канец палкі.

2. Які звужаецца пад канец.

В. нос лодкі.

Вострыя насы туфель.

В. вугал (меншы за 90°).

3. перан. Праніклівы, які добра ўспрымае.

В. розум.

В. зрок.

4. перан. Які вызначаецца дасціпнасцю.

В. жарт. В. на язык.

5. перан. Які выразна і моцна адчуваецца, праяўляецца.

Вострая трывога.

6. перан. Які моцна дзейнічае на смак ці нюх.

Вострыя прыправы.

В. пах.

7. перан. Моцна, ясна выражаны; напружаны.

В. боль.

В. апендыцыт.

В. недахоп чаго-н.

|| наз. вастрыня́, -і, ж. (да 1, 3—7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

барада́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. баро́ды і (з ліч. 2, 3, 4) барады́, -ро́д, ж.

1. Пярэдняя частка ніжняй сківіцы.

Ударыўся барадой аб стол.

2. Валасяное покрыва ніжняй часткі твару.

Адпусціць бараду.

3. перан. Пра чалавека з такім валасяным покрывам (разм.).

Давайце выберам старшынёй бараду.

4. У некаторых жывёл: пучок валасоў, пер’я або мясістыя адросткі пад пярэдняй часткай галавы.

Казліная б.

5. Касмыль недапрадзенай кудзелі, воўны.

Б. кудзелі.

6. Невялікі кусцік жыта, каля якога спраўляюць дажынкі.

◊

Дзіравая барада (разм., жарт.) — пра таго, хто есць і абліваецца стравай.

|| памянш. баро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кно́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. Тонкі кароткі цвічок з шырокай плоскай плешкай, якім прымацоўваюць паперу, тканіну і пад. да чаго-н. цвёрдага.

2. Невялікі акруглы выступ, які служыць для замыкання электрычнага ланцуга і прывядзення ў дзеянне розных механізмаў націсканнем на яго.

К. ліфта.

3. Металічная або пластмасавая засцежка, якая складаецца з дзвюх частак, што ўваходзяць адна ў адну.

Пальчаткі на кнопках.

4. Пра чалавека маленькага росту (разм., жарт.).

◊

Націснуць на ўсе кнопкі — выкарыстаць усе магчымасці для дасягнення чаго-н.

|| памянш.-ласк. кно́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. кно́пачны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

náchsteigen

* vi (s)

1) (D) падыма́цца ўсле́д (за кім-н.)

2) жарт. ісці́ сле́дам (за кім-н. з мэтай завязаць знаёмства)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)