Verbum

залу́жжа

1. Месца за лугам, залугавая старана (Слаўг.). Тое ж залу́га (Нас., Нас. АУ).

2. Месца за лужынамі (пагранічча Ігум. і Бабр. пав. Мін. губ., р. Пціч Серб. 1914, 4, Слаўг.).

□ в. Залужжа (частка в. Пруды) Стаўбц.

касце́рня

1. Месца, дзе ў драўляным зрубе або ў каменным будынку з крыжам на даху сабраны чалавечыя косці (Нас.).

2. Месца бою, пабоішча (Магілёў).

□ ур. Касцерня — частка г. Магілёва каля Дняпра (Археагр., 2, 1867, V, стар. XVIII).

ахво́сце Месца за ўзгоркам і паваротам ракі (Рэч.).

□ ур. Ахвосце (луг) каля в. Заспа Рэч.

бары́шча Пясчанае, неўрадлівае месца, якое зарасло сасновым лесам (Грыг. 1850). Тое ж бараві́зна (ЛМ 1585).

бе́злюддзе Ненаселенае, глухое, далёкае ад вялікай дарогі месца (Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж бе́злюдзь (Слаўг.).

бу́бен

1. Месца, высокае і беднае травастоем (Нясв., Слаўг.).

2. Балота, якое можна перайсці (Пух.).

грушні́к Месца, дзе растуць дзічкавыя грушы; садок з груш-дзічак (Жытк.). Тое ж груш'е́ (Жытк.).

капу́снік Грады; месца, дзе расла капуста (Ваўк. Сцяшк., Слаўг.). Тое ж капу́сцішча, капусце́нішча, капу́снічча (Слаўг.).

карчо́мнае Месца, дзе стаяла карчма (Ст.-дар.).

□ ур. Карчомнае (поле) каля в. Пасека Ст-дар.

карчо́ўе Месца, дзе багата пнёў і карэнняў (Слаўг.). Тое ж карчэўе, карчы́жкі, карчанкі́, карчаўё (Слаўг.).