адранцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адранцвець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраўне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адраўнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсу́тнасць, ‑і, ж.

Стан паводле знач. дзеясл. адсутнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажыта́цыя, ‑і, ж.

Уст. Узбуджаны стан, моцнае хваляванне.

[Фр. agitation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аняме́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. анямець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аняме́чанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. анямечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апусто́шанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. апустошыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арагаве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. арагавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)