лу́шчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад лушчыць.
2. у знач. прым. Ачышчаны ад шалупіння, якой‑н. абалонкі. Лушчаныя гарбузікі. Лушчаныя арэхі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зра́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зраніць.
2. у знач. прым. Са слядамі ран. Зраненыя грудзі. // перан. Змучаны, спакутаваны. Зраненая душа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вышыва́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышываць. Падушка, вышываная гладдзю.
2. у знач. прым. Аздоблены вышыўкай; вышыты. Вышываны абрус. Вышываная кашуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гна́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад гнаць.
2. у знач. прым. Адпраўлены сілай; прагнаны. Прыйшоў не званы, ідзі не гнаны. Прымаўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дазво́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад дазволіць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Такі, што дазваляецца, дапускаецца. Дазволеныя прыёмы барацьбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запало́ханы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад запалохаць.
2. у знач. прым. Палахлівы, забіты. Перад стражнікам соцкі паказвае сябе дурнаватым, запалохапым. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зара́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад заразіць.
2. у знач. прым. Напоўнены хваробатворнымі мікробамі або шкоднымі рэчывамі. Заражанае насенне. Заражаная вада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заса́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад заса́ліць.
2. у знач. прым. Запэцканы, зашмальцаваны. [Афанасій] нацягнуў на вушы засаленую шапку і выйшаў. Лукша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засаро́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад засароміць.
2. у знач. прым. Які засароміўся; збянтэжаны. Засаромленая, [Нэлька] ніяк не магла падняць галавы. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́лушчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылушчыць.
2. у знач. прым. Свабодны ад зярнят. Вылушчаны стручок. // Свабодны ад шкарлупіны. Вылушчаныя арэхі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)