Лянцёха (неадабр.) ’няўмелая, нязграбная, гультаяватая жанчына’ (Юрч. Фраз. 1). Відавочна, ад лянця́й (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таўке́шка ’нязграбная, нерухавая жанчына’ (Гіл.). З першаснага *таўкеша, відаць, ад таўкціся, таўкці, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
няве́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.
Дзяўчына (або жанчына), якая выходзіць замуж; маладая. Нявеста была, як нявеста: у беласнежным вэлюме, з вянком, з букецікам белых красак на грудзях. Лынькоў. // Дзяўчына (або жанчына), якая мае жаніха; будучая жонка. Партызаны здзіўлена паглядзелі на маладых людзей. А Віктар.., падышоўшы да Бярозіна, сказаў, нібы бацьку: — Васіль Макаравіч, гэта мая нявеста, Наташа. Шчарбатаў. // Аб маладой дзяўчыне, якая дасягнула шлюбнага ўзросту. [Зіна:] — У Фросі дочкі — ужо нявесты. Адна восенню ў інстытут будзе паступаць. Другая ў дзевяты клас перайшла... Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Замужняя жанчына ў адносінах да свайго мужа. Адзінока жыў на дальнім хутары З жонкай і дачкой Кажан Рыгор. Панчанка. Мужык і жонка — адна суполка. З нар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рукадзе́льніца, ‑ы, ж.
Жанчына, якая займаецца рукадзеллем (у 1 знач.), майстар гэтай справы. Расла яшчэ за князем на ўзбярэжжы Дзвіны-ракі дзяўчына-красуня, разумніца і рукадзельніца, з голасам салаўіным, з косамі, як чысты лён. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сту́дня, ‑і, ж.
Калодзеж. Ідучы вуліцаю, Глушкевіч убачыў, як насустрач яму ад студні набліжалася рослая жанчына з суднамі вады. Дуброўскі. Аня бачыла, як .. [салдат] выйшаў на двор, выцягнуў вады са студні, стаў заліваць у машыну. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вяршыцелька ’жанчына, якая распараджаецца’ (БРС, КТС). Беларускае ўтварэнне ад вяршыцель і суф. ‑к‑а.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кліќуша ’нервовахворая жанчына, істэрычныя прыпадкі якой суправаджаюцца рэзкімі крыкамі, вішчаннем’ (ТСБМ). Да клікаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́сла ’з’едлівая жанчына’. Параўн. літ. kąstùs, kūslùs ’куслівы’ (Сл. паўн.-зах., 2, 588). Балтызм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́ня (асудж.) ’вельмі тоўстая, здаровая жанчына’ (міёр., З нар. сл.). Да лань, ланках (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)