БАЛА́НС
(
якія павінны ўраўнаважваць адна адну. Дае магчымасць скаардынаваць патрэбнасці і рэсурсы, сувымяраць затраты і вынікі
Асобныя віды ці элементы балансу выкарыстоўваліся ў
Самы пашыраны — бухгалтарскі баланс, які з’яўляецца
З 1926 у
Н.Б.Антонава.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БРО́ЎКА Пятрусь
(Пётр Усцінавіч; 25.6.1905,
Друкаваўся з 1926. Першыя
Тв.:
Літ.:
Ярош М. Пятрусь Броўка: Нарыс жыцця і творчасці.
Васілеўскі М.С., Каваленка М.А. Пятрусь Броўка:
В.У.Івашын.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
быць,
I. У самастойнай функцыі:
1. Жыць, існаваць, быць у наяўнасці.
2. Утрымлівацца на працягу нейкага часу.
3. Прысутнічаць, знаходзіцца.
4. Рабіцца, здарацца.
5. Прыходзіць, прыязджаць, прыбываць куды‑н.; наведваць каго‑н.
6.
II. У функцыі дапаможнага дзеяслова ўжываецца:
1. У значэнні звязкі паміж дзейнікам і іменным выказнікам (у цяперашнім часе апускаецца, але часам ужываецца ў кніжнай мове ў 3 ас. адз.).
2. Для ўтварэння складаных форм залежнага стану.
3. Для ўтварэння формы будучага часу абвеснага ладу з неазначальнай формай дзеяслова незакончанага трывання.
4. Для ўтварэння формы будучага складанага часу.
5. У форме будучага часу ў значэнні звязкі цяперашняга часу.
6. У саставе складанага прошлага часу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
час, ‑у,
1. Працягласць існавання ўсіх з’яў рэчаіснасць якая вымяраецца вякамі, гадамі, гадзінамі, мінутамі і пад.
2. Больш-менш пэўны прамежак у паслядоўнай змене гадзін, дзён, гадоў і пад., у які што‑н. адбываецца.
3. Нейкі пэўны момант у паслядоўнай змене гадзін, дзён, гадоў і пад.
4. Перыяд, эпоха, пэўная колькасць гадоў у жыцці чалавецтва, дзяржавы, народа і пад.
5. У філасофіі — усеагульная аб’ектыўная форма існавання матэрыі, якая праяўляецца ў працягласці і паслядоўнасці, неад’емна ад руху.
6. У лінгвістыцы — форма дзеяслова, якая выражае адносіны дзеяння або стану да моманту гаворкі або да якога‑н. іншага моманту.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
will
Iдапамо́жны дзеясло́ў, пака́звае
1) бу́дучы час
2) зго́ду
3) нязьме́ннасьць
4) зага́д, забавяза́ньне
5) праця́гласьць дзе́яньня
1) во́ля
2) во́ля
3) Law. тэстамэ́нт -у
1) пастанаўля́ць, прымуша́ць сябе́
2) выраша́ць, прадвызнача́ць
3) адпі́сваць, перадава́ць у спа́дчыну (тэстамэ́нтам)
•
- against one’s will
- at will
- good will
- have one’s will
- ill will
- will power
- with a will
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fall
1) па́даць; сы́пацца, асыпа́цца; апада́ць (пра лісты́)
2) па́даць (пра валасы́), апушча́цца, апуска́цца, па́даць (мара́льна)
3) гі́нуць, быць забі́тым (у бі́тве)
4) па́даць, здава́цца
5) упада́ць у стан
6) настава́ць, надыхо́дзіць, пачына́цца
7) прыпада́ць, выпада́ць
8) зьніжа́цца
9) дзялі́цца
10) упада́ць (пра раку́)
2.1) упа́дак -ку
2) падзе́ньне
3) зьніжэ́ньне
4) пака́тасьць
5) вадаспа́д -у
6) во́сень
во́сенскі
•
- fall across
- fall among
- fall apart
- fall behind
- fall due
- fall heir to
- fall in
- fall off
- fall on
- fall out
- fall short of
- fall through
- fall under
- fall upon
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыйсці́, прыйду, прыйдзеш, прыйдзе;
1. Ідучы, накіроўваючыся куды‑н., дасягнуць якога‑н. месца; прыбыць куды‑н. (пра людзей, жывёл і сродкі перамяшчэння).
2. Быць дастаўленым да месца прызначэння (пра што‑н. адпраўленае, пасланае).
3. Наступіць, настаць (пра час, надзею і пад.).
4. Узнікнуць, з’явіцца.
5. Дайсці да якога‑н. стану, апынуцца ў якім‑н. становішчы.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разысці́ся, разыдуся, разыдзешся, разыдзецца;
1.
2. Прайсці па розных дарогах, не сустрэўшыся, не заўважыўшы адзін другога.
3. Спыніць якія‑н. сувязі, знаёмства з кім‑н., парваць адносіны з кім‑н.
4. Раздзяліцца на некалькі частак, ліній, напрамкаў, што выходзяць з аднаго месца.
5. Раз’ехацца, рассунуцца ў бакі, утварыўшы прамежак.
6. Аказацца распраданым, раскупленым.
7. Распаўсюдзіцца, расплыцца па паверхні чаго‑н., у чым‑н.
8. Паступова рассеяцца, знікнуць.
9.
10. Прывыкнуць да хады; перастаць адчуваць стому ад хады.
11.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Кінуць уніз адкуль‑н., з чаго‑н.; вымусіць упасці з чаго‑н.
2. З боем адцясніць, выбіць з занятай пазіцыі.
3. Звергнуць, пазбавіць улады; вызваліцца ад чыйго‑н. панавання.
4. Зняць з сябе (вопратку, абутак і пад.).
5.
6.
7.
8.
9.
10. У гідратэхніцы — адвесці ваду з якога‑н. вадаёма.
11. Зрабіць скідку (у 4 знач.).
12. Сабраць грошы на якую‑н. агульную справу; скласціся.
13. У картачнай гульні — пакласці меншую карту ў адказ на карту партнёра.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скла́сці, складу, складзеш, складзе; складзём, складзяце;
1. Пакласці разам, у адно месца (многія прадметы); пакласці разам, у пэўным парадку, надаўшы якую‑н. форму.
2. Прыбавіць адзін лік да другога, зрабіць складанне.
3. Сабраць, злажыць з якіх‑н. частак.
4. Пабудаваць шляхам кладкі.
5. Стварыць што‑н., падбіраючы, аб’ядноўваючы якія‑н. даныя; напісаць які‑н. тэкст, што змяшчае якія‑н. звесткі.
6. Утварыць, сфарміраваць (групу, камісію, калектыў), падабраўшы адпаведныя людзей.
7. Утварыць якую‑н. колькасць чаго‑н. у выніку, у суме.
8. Стварыць шляхам назіранняў або лагічных вывадаў.
9. З’явіцца чым‑н., утварыць што‑н.
10. Згарнуўшы, перагнуўшы (паперу, тканіну і пад.), надаць якую‑н. форму, зменшыць аб’ём.
11.
12.
13. Сабраць па частках што‑н. для якой‑н. мэты.
14.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)