skeleton [ˈskelɪtn] n.

1. шкіле́т, касця́к; карка́с;

He is reduced to a skeleton. Ад яго застаўся адзін шкілет.

2. на́кід, план, эскі́з;

the skeleton of a lecture канспе́кт ле́кцыі;

the skeleton of a play канва́ п’е́сы;

a skeleton map ко́нтурная ка́рта

3. мініма́льная ко́лькасць (чаго-н.)

♦

a skeleton in the cupboard BrE, infml сяме́йная таямні́ца, яка́я хава́ецца ад і́ншых

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пля́ніца ’доля, участак, частка’ (хойн., Мат. Гом.). Відаць, да польск. plan ’план, участак’.

◎ Пляні́ца ’сіло на птушак’ (в.-дзв., Шатал.), пленіца ’пастка’, ’сіло’ (Касп.), пляшка (пленица) ’мочка з коласа, прарост’ (Нас.), ст.-бел. плент©а© упаль у пленицу бесовскую (1562 г.) (Карскі 2-3, 499); рус. пленица ’пучок, каса’, ’пляцёнка цыбулі, часныку’, ’доўгае вешала абаранкаў’, плёнка ’валасяная пятля, сіло на цецярукоў’, стараж.-рус. пленица ’тое, што створана шляхам перапляцення, перавівання альбо злучэння прадметаў ці іх частак’, ’снасці птушкалова — сілы, сеткі’, укр. плениця ’прасла ў плоце’, польск. pletnica ’пляцёнка з дубцоў’, балг. пленица ’плот з дубцоў і калоў’, ’заплеценая каса’, ст.-слав. пденнцл ’пута, ланцуг, кайданы’, ’каса’. Праслав. *pletnica < Spiesti (Міклашыч, 249), гл. плясці, гл. таксама ESJSt, 11, 655; Варбат, Морфонология, 205; інакш — Фасмер (3, 21%)©*pletbnica > балг. дыял. плетеница ’барана (сплеценая з дубцоў)’, БЕР, 5, 346. Параўн. сінонімы успеніцца/ уплесціса ’прывязацца, прычапіцца’ (ТС). Сюды ж: пляніца ’злучаныя парамі плыты’ (бых., рагач., Рам. 8), ’невялікі плыт’ (Масл.), ’праростак з коласа’ (Нас.), пленіца ’звяно ў плыце, плоце’ (ТС), ’прасла’ (стол., Нар. сл.), укр. плениця ’напалам распілаваны ствол будаўнічага дрэва’, рус. пленица ’аднарадны плыт’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

náchsetzen

1.

vi (s) (D) (па)гна́цца (за кім-н.)

2.

vt (D)

1) ста́віць дадатко́ва (што-н. пасля чаго-н.)

2) перан. адсо́ўваць на за́дні план (што-н. у параўнанні з чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пярэ́дні, ‑яя, ‑яе.

Які знаходзіцца, размяшчаецца наперадзе такіх жа або падобных прадметаў; проціл. задні. Пярэднія падводы. Пярэднія колы. □ Пярэднія танкі ўжо гарэлі, заднія іх аб’ехаць не маглі, бо тут былі толькі дзве вузкія пераправы. Чорны. Пярэдняй тройкай заўзята кіраваў дзед Архіп. Лынькоў. Выпускнікі прыадзеліся і з нейкім асабліва радасным пачуццём на сэрцы сядзелі ў пярэдніх радах. С. Александровіч. // Які знаходзіцца ў той частцы, што з’яўляецца перадам. Пярэднія лапы. Пярэднія зубы. // Які ўтварае тую частку прадмета, што звернута ўперад. Пярэдні план сцэны. □ Вялізныя вокны .. былі выразаны ў чатыры рады ў пярэднім фасадзе дома з боку вуліцы. Бядуля. [Рыгор] цвёрдым крокам накіраваўся да пярэдня[й] пляцоўкі вагона. Гартны.

•••

Пярэдні край гл. край ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kill [kɪl] v.

1. забіва́ць; рэ́заць (скаціну)

2. права́льваць (план, прапанову і да т.п.)

3. спыня́ць (боль, хваробу і да т.п.)

4. знішча́ць; загубі́ць;

Cancer kills thousands of people every year. Ад раку гінуць тысячы людзей кожны год;

Frost killed the plants. Мароз загубіў расліны.

♦

kill time марнава́ць час;

kill two birds with one stone ≅ забі́ць двух зайцо́ў адны́м стрэ́лам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rough​3 [rʌf] v. :

♦ rough it infml абыхо́дзіцца без звыча́йных выго́д; перано́сіць, цярпе́ць няго́ды

rough out [ˌrʌfˈaʊt] phr. v. рабі́ць (што-н.) у агу́льных ры́сах;

rough out an article накі́даць артыку́л;

rough out some arrangements наме́ціць прыблі́зны план

rough up [ˌrʌfˈʌp] phr. v. infml збі́ць, мо́цна пабі́ць (каго-н.);

He was roughed up and pushed into the street. Яго збілі і выкінулі на вуліцу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пацярпе́ць

1. гл патрываць;

2. (панесці страту і г. д.) (er)léiden* vt;

пацярпе́ць няўда́чу éine Schláppe erléiden*; misslíngen* (пра план, справу і г. д.);

пацярпе́ць стра́ты Verlúste davóntragen*;

пацярпе́ць паражэ́нне éine Níederlage erléiden*;

3. (дапусціць) zúlassen* vt; sich (D) etw. gefállen lássen*;

я гэ́тага не пацярплю́ ich lásse das nicht zu; ich lásse mir das nicht gefállen [bíeten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Riss

I

m -es, -e

1) раско́ліна, шчы́ліна;

das Glas hat éinen ~ bekómmen шкля́нка трэ́снула

2) разла́д, разрыў;

ein ~ in der Fréundschaft разла́д памі́ж сябра́мі

II

m -es, -e схе́ма, чарцёж, план, эскі́з;

éinen ~ áufnehmen* зрабі́ць чарцёж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кача́лка ​1, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Крэсла з выгнутымі палазамі, на якіх яно качаецца. — Ты помніш, Вера, Адэсу, Люсдорф? — гайдануўшыся ў качалцы, спытаўся Максім Сцяпанавіч. Карпаў. Цёплымі вечарамі, усеўшыся ў качалцы, падоўгу адпачываў [Стальноў] на балконе. Шашкоў.

кача́лка ​2, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Круглая палка для раскачвання цеста або разгладжвання бялізны качаннем. Слаўлю чысты абрус, толькі што пакачаны качалкай, каляны, калі яго маці ў нядзелю раніцай засцілае на стол шырокі. Барадулін. // Прадмет падобнай формы. Сцёпка дастаў з-пад кажуха бляшаную качалку, у якой быў план і ўсякія дакументы. Колас. Усюды былі відаць тоўстыя качалкі пачаткаў. Паслядовіч.

2. толькі мн. (кача́лкі, ‑лак). Прыстасаванне для разгладжвання, качання бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Кінуць у некалькі прыёмаў нейкую або вялікую колькасць чаго‑н. Накідаць камення. □ Забілі [хлапчукі] дзве палі, палажылі бервяно, накідалі каля яго камення і засыпалі жвірам, каб вада не размыла. Пальчэўскі.

2. Кідаючы што‑н. куды‑н., напоўніць, накласці. Накідаць кошык бульбы. Накідаць воз сена. □ [Ладагубец і Барашкін] удвух накідалі шыхту і пагналі ваганетку ў цэх. Савіцкі.

3. Скласці ў агульных рысах. Накідаць план работы. // Хутка, наспех напісаць, намаляваць, начарціць. □ [Шутаў] хутка накідаў алоўкам некалькі слоў, напісаў свой адрас. Мележ. Косця ўзяў ліст чыстай паперы і алоўкам накідаў просты чарцёж крана, разбіўшы яго на асобныя вузлы. Шыцік.

накіда́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да накінуць.

накіда́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да накі́даць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)