прастрэ́льваць несов., в разн. знач. простре́ливать;
п. наскро́зь каго́-, што-не́будзь — простре́ливать наскво́зь кого́-, что́-л.;
п. пазі́цыі праці́ўніка — воен. простре́ливать пози́ции проти́вника
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сімпа́тыя ж., в разн. знач. симпа́тия;
адчува́ць ~тыю да каго́-не́будзь — чу́вствовать симпа́тию к кому́-л.;
спатка́ў сваю́ ~тыю — разг. встре́тил свою́ симпа́тию
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
удыхну́ць сов., прям., перен. вдохну́ть;
ён пра́гна ўдыхну́ў паве́тра — он жа́дно вдохну́л во́здух;
у. у каго́-не́будзь бадзёрасць — вдохну́ть в кого́-л. бо́дрость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
уплы́ў, -лы́ву м., в разн. знач. влия́ние;
знахо́дзіцца пад уплы́вам — находи́ться под влия́нием;
мець у. на каго́-не́будзь — име́ть влия́ние на кого́-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
усвядо́міць сов. осозна́ть, созна́ть, уясни́ть;
у. неабхо́днасць чаго́-не́будзь — осозна́ть необходи́мость чего́-л.;
у. сабе́ ўсе акалі́чнасці спра́вы — уясни́ть себе́ все обстоя́тельства де́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
іна́кш
1. прысл ánders;
як-не́будзь іна́кш írgendwie ánders;
як жа іна́кш? wie denn auch ánders?;
іна́кш ка́жучы ánders geságt [áusgedrückt];
2. злучн sonst; ansónst(en);
так ці іна́кш so oder so, wie dem auch sei; sowiesó; jédenfalls;
не іна́кш zwéifellos
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Перакантава́цца ’перажыць нястачу, перабіцца як-небудзь’ (гродз., ЖНС). Да пера- і кантава́цца (гл.); відаць, запазычана з гутарковага рус. перекантоваться ’тс’, параўн. кур. кантова́ть ’карміць, утрымліваць каго-небудзь’, жарг. кантоваться ’знаходзіцца дзе-небудзь; не працаваць’ (Шчарбакова, Бруева, 89). Усе гэтыя значэнні другасныя, зыходная семантыка ў польск. przekantować ’перавярнуць, перакуліць праз кант’. Гл. таксама кант.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вініць ’вінаваціць’ (БРС, КТС, Нас., Бяльк.), укр. винити ’вініць’, рус. винить, арханг. винуть ’тс’, ст.-рус. винити ’быць прычынай чаго-небудзь, вінаваціць, абвінавачваць, асуджаць, караць’, польск. winić ’прызнаваць вінаватым, абвінавачваць’; ’караць, абкладваць штрафам’; ’плаціць за шкоду, кампенсаваць’, в.-луж. winić ’абвінавачваць’, чэш. viniti ’вініць, лічыць каго-небудзь вінаватым, прыпісваць каму-небудзь адмоўную рысу’, славац. viniť ’абвінавачваць’, макед. вини ’вініць каго-небудзь’, балг. виня ’вініць, абвінавачваць’. Прасл. viniti ўтворана ад назоўніка віна 1 (гл.) і суф. ‑iti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысукрава́цца ’прыладзіцца, прысуседзіцца (да каго-небудзь, чаго-небудзь дзела сваёй выгады, карысці), паддобрыцца’ (Янк. 1, Мат. Гом.). Утворана па аналогіі з прысука́цца (гл.) ад су́крыцца ’завівацца’, гл. сукры, сукрутка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ка́мешек уменьш.-ласк. каме́ньчык, -ка м.;
◊
броса́ть ка́мешки в (чей-л.) огоро́д ирон. кі́даць каме́ньчыкі ў (чый-небудзь) агаро́д.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)