удыхну́ць сов., прям., перен. вдохну́ть;
ён пра́гна ўдыхну́ў паве́тра — он жа́дно вдохну́л во́здух;
у. у каго́-не́будзь бадзёрасць — вдохну́ть в кого́-л. бо́дрость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)