Pósse

f -, -n

1) злы жарт, злы́я шту́кі, сваво́льства

2) тэатр. фарс

~n tréiben* [réiben*] — стро́іць ду́рня, дурэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mahl

n -(e)s, -e i Mähler абе́д, яда́, бясе́да, банке́т

ein ~ der Götter — часцей жарт. часту́нак баго́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jest

[dʒest]

1.

n.

1) жарт -у m.

2) по́сьмех -у m., насьміха́ньне, высьме́йваньне n., насьме́шка f.

3) прадме́т насьме́шак, пасьме́шышча n.

in jest — жа́ртам, непава́жна, не ўсур’ёз

2.

v.i.

1) жартава́ць, дасьці́пнічаць

2) паджарто́ўваць з каго́

3.

v.t.

высьме́йваць, насьміха́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

quiz

[kwɪz]

1.

v.t.

1) экзамэнава́ць пыта́ньнямі; спраўджа́ць чые́-н. ве́ды

2) высьме́йваць, перадра́жніваць, паджарто́ўваць

2.

v.i.

насьміха́цца з каго́-н.

3.

n.

1) нефарма́льны пісьмо́вы або́ ву́сны экза́мэн; спраўджа́льная рабо́та

2) насьме́шнік -а m., насьме́шніца f.

3) жарт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tynf

м. гіст. тынф (старажытная манета);

dobry żart ~a wart — прык.. добры жарт узнагароды варты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

papa

I

ж. толь

II м. уст. жарт.

тата; татка

III ж. разм.

зяпа; морда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chrzcić

незак.

1. хрысціць;

2. перан. называць;

chrzcić wino (mleko) жарт. разбаўляць віно (малако) вадой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чо́ртаў Téufels-;

чо́ртава про́цьма разм úngeheure [ríesige] Ménge;

чо́ртава насе́нне Téufelsbrut f -; Téufelssippschaft f -;

чо́ртааў ту́зін жарт Téufelsdutzend n -(e)s, -e, dréizehn;

чо́ртаавае ко́ла Ríesenrad n -(e)s, -räder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вурва́лак ’кусок палена, цурбалак’ (дзярж., З нар. сл.; Нар. сл.). Ад вы́рваць ’адарваць, аддзяліць’ з пераходам ы > у, гл. вы́рвалак ’вялікі кавалак’ (Бяльк.), або урва́ць ’захапіць, адарваць’; параўн. урвала́ ’жарт, каламбур’ (сакольск., Арх. Федар.), што адпавядае польск. kawał ’тс’ (і ’кусок, кавалак’). Параўн., аднак, бурва́лак ’палена і інш.’ (гл.), для якога ўказваюць літоўскую крыніцу (Арашонкава і інш., БЛ, 3, 36), і паралельныя формы гродз. ушва́лак і бушва́лак ’кусок палена’ (Цых., ад *шваліць?), брагін. ушва́рак ’тс’ (Шатал., ад шва́рнуць ’шпурнуць’?) і інш., адносна спарадычнай замены в на б у ізаляваных словах параўн. Машынскі, Kultura, 2, 2, 856, 884.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смех ‘праяўленне весялосці, радасці і пад.’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ), ‘тс’ і ‘жарт, забава’ (Яўс.), смеў (сьмеў) ‘тс’, мн. л. сме́вы: смевы ды перасьмеўкі (Ласт.). Параўн. укр. сміх, рус. смех, польск. śmiech, в.-луж., н.-луж. směch, чэш. smích, славац. smiech, серб.-харв. сми̏јех, славен. smẹ̑h, балг. смях, макед. смев, ст.-слав. смѣхъ. Прасл. *směchъ утворана з дапамогай суф. ‑chъ ад *smьjati sę ‘смяяцца’; гл. Слаўскі, SP, 1, 70; узыходзіць да і.-е. *smoi̯sos ‘тс’ (Фасмер, 3, 684 з літ-рай; Сной₁, 584; Борысь, 617). Формы з в (ў) у выніку фанетычных змен. Гл. смяяцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)