супакоіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Стаць спакойным, не хвалявацца; перастаць шумець, пачаць весці сябе ціха.

    • С. пасля атакі.
    • Дзеці супакоіліся позна.

  2. Перастаць турбавацца.

    • С. на дасягнутым.

  3. Аслабіць праяўленне чаго-н.; сціхнуць.

    • Зуб пад раніцу супакоіўся.

  4. Стаць спакойным, спыніць рух.

    • Мора супакоілася.

|| незакончанае трыванне: супакойвацца.

|| назоўнік: супакаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шамрэць, ‑ыць; незак.

Разм. Шамацець, шапацець, шумець. Сарваны ветрам ліст кляновы На пад[а]конніку шамрыць. Лойка. Прыедзе [бацька] ў водпуск, дык тая адзежа на ім .. ажно шамрыць. А чысты сам, а харошы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцішыць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Зрабіць больш павольным рух, ход і пад.; затрымаць, прыцішыць каго-, што-н.

    • Машына сцішыла ход.
    • С. хуткасць матацыкла.

  2. Супакоіць, угаварыць каго-н. перастаць шумець, плакаць і пад.

    • С. дзіця.

  3. Зрабіць менш адчувальным, аслабіць што-н.

    • С. боль.
    • С. гнеў (прыглушыць).

|| незакончанае трыванне: сцішаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нізам, прысл.

Па ніжняй частцы чаго‑н., па больш нізкаму месцу. Ад іскры паравоза загарэўся лес:.. агонь імкліва пашырыўся і ўзляцеў на верхавіны ялін і соснаў — і пайшоў шумець нізам і верхам. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brewerie

мн. скандал; шум; дэбош;

urządzać brewerie — скандаліць; шумець; дэбашырыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tíngeln

vi разм. пагардл. учыня́ць вэ́рхал, шуме́ць (без дай прычыны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

База́рыць ’лаяць’ (Бір. Дзярж.). Параўн. рус. дыял. база́рить ’голасна размаўляць, крычаць, шумець, лаяцца’. Мабыць, вытворнае ад база́р 1 (першапачаткова ’лаяцца, крычаць, як на базары’). Наўрад ці ёсць сувязь з базла́ць, базы́каць, базі́каць (гл.), рус. база́нить, базла́нить ’шумець, крычаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́бушаваць ’выкінуць’ (Жд., 3). Відаць, да бушаваць ’шумець, энергічна рабіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірашчэ́ць ’шумець з трэскам (пра скваркі ў печы)’ (КЭС, лаг.). Да верашчэ́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сшчука́ць (ссукаць) ’перастаць шумець, крычаць, плакаць; сціхнуць’, сшчукці ’тс’ (Нас.). Да шчукаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)