1.што і без дап. Пра жывёл: забруджваць спаражненнямі.
2.што. Рабіць брудным.
Не трэба г. адзенне.
3.каму. Рабіць (звычайна тайна) подласць, непрыемнасці; шкодзіць.
4.перан. Выклікаць пачуццё агіды.
|| зак.нага́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Наказі́рыць ’разверадзіць, дапячы’ (слонім., Жыв. сл.). Няясна, магчыма, да казіць ’псаваць, шкодзіць’ з экспрэсіўным суфіксам ‑ір‑(‑ыр‑).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
injure
[ˈɪndʒər]
v.t.
1) пашко́джваць, шко́дзіць; кале́чыць
2) кры́ўдзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
спадцішка́, прысл.
Скрытна, ціха, непрыкметна. Маці ўхадзілася, палезла на печ, прылегла на ўскраі і спадцішка пазірала за дачкой.Пальчэўскі.Спадцішка шкодзіць Лемяшэвічу загадчык навучальнай часткі школы Арэшкін.Кучар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ізазо́ма
(ад ba- + гр. zoma = пояс)
насякомае атрада перапончатакрылых; шкодзіць зерневым культурам, травам і пладовым дрэвам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нішто́².
1.прысл. (часта ў спалучэнні са словам «сабе»). Нядрэнна, ніштавата, даволі добра.
Жывуць н. сабе.
2.безас., у знач.вык. Хоць бы што, не шкодзіць.
Працуе без адпачынку — і н.
3.у знач.вык. (часта ў спалучэнні са словам «сабе»). Неблагі, нядрэнны.
Ураджай н.
Дзяўчына н. сабе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
impair
[ɪmˈper]
v.t.
1) шко́дзіць, пагарша́ць (здаро́ўе); псава́ць
2) паслабля́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вішнёўка ’івалга’ (Інстр. II). Да вішня, таму што івалга часта шкодзіць вішнёвым садам. Параўн. укр. назвы івалгі черешоїд, черешенник (Ніканчук, БЛ, 5, 67).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
загу́ба, ‑ы, ж.
Разм. Гібель, смерць. А пад небам — рой крылаты — Самалётаў цэлы вырай. Як зірнеш, дык ажно люба, Галава аж ходам ходзіць! Во дзе ворагу загуба, Калі ўздумае нам шкодзіць!Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВЕ́ДЗЬМА,
паводле нар. уяўленняў, жанчына, якая служыла нячыстай сіле і нібыта валодала звышнатуральнымі здольнасцямі. Паводле павер’яў, ведзьма знешне не адрозніваецца ад звычайных жанчын, аднак можа патаемна насылаць хваробы, псаваць ураджай, шкодзіць жывёле і г.д.