аза́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Задняя частка тулава жывёлы.

Конь падкідаў азадкам, брыкаўся.

2. Задняя частка тушы.

|| прым. аза́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

plecówka

ж. лапатка (частка тушы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

forepart

[ˈfɔrpɑ:rt]

n.

пе́ршая або́ ра́ньняя ча́стка; пярэ́дняя ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Abschn.

= Abschnitt – частка, раздзел

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

transza

ж. частка; партыя; транш;

transza dochodu — частка даходу;

transza weksli — партыя вэксаляў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слага́емое ср.

1. мат. склада́емае, -мага ср.;

2. (составная часть) састаўна́я ча́стка, элеме́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

составно́й састаўны́; (являющийся частью) складо́вы;

составно́е стекло́ састаўно́е шкло;

составна́я часть госуда́рства складо́вая ча́стка дзяржа́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

недасе́ў, -се́ву, м.

Частка зямлі, якая засталася незасеянай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падраздзе́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка раздзела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

запле́чча, -а, н. (разм.).

Частка спіны каля плячэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)