та́мбур

‘частка памяшкання; пляцоўка ў вагоне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́мбур та́мбуры
Р. та́мбура та́мбураў
Д. та́мбуру та́мбурам
В. та́мбур та́мбуры
Т. та́мбурам та́мбурамі
М. та́мбуры та́мбурах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)