success

[səkˈses]

n.

уда́ча f., по́сьпех -у m.

He has had little success in life — Яму́ ў жыцьці́ не шанцава́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

triumph

[ˈtraɪʌmf]

1.

n.

трыю́мф -у m., перамо́га, уда́ча f.; дасягне́ньне -я n.

2.

v.i.

1) перамага́ць; асяга́ць

2) трыюмфава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ На́жа ’удача’ (ТС), на́джа ’надзея, спадзяванне’ (драг., З нар. сл., столін., Нар. лекс.; лунін., Шатал.), параўн. пена‑ джэно ’нечакана, неспадзявана; незнарок’ (ТС). Праславянскі дыялектызм *nadja? Параўн. серб.-харв. на́да ’надзея, спадзяванне’, славен. nȃda ’тс’. Гл. надзёя. Не выключана, што аналізуемае слова з’яўляецца аддзеяслоўным назоўнікам ад на́дзіцца ’спадзявацца, чакаць’ або на́дзіць ’вабіць, прыманьваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prosperity

[prɑ:ˈsperəti]

n., pl. -ties

1) дабрабы́т -у, даста́так -ку m.; бага́цьце n.

2) шча́сьце n., уда́ча f., по́сьпех -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Tréffer

m -s, -

1) папада́нне; прабо́іна; спарт. гол

éinen ~ erzíelen — забі́ць гол

éinen ~ éinstecken — прапусці́ць гол

2) вы́йгрыш; уда́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

assured

[əˈʃʊrd]

1.

adj.

1) пэ́ўны, запэ́ўнены

Success is assured — Уда́ча запэ́ўненая

2) пэ́ўны сябе́; адва́жны

3) застрахава́ны

2.

n.

застрахава́ны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fortune [ˈfɔ:tʃu:n] n.

1. шча́сце, уда́ча

2. лёс;

tell smb.’s fortune прадка́зваць каму́-н. лёс

3. (вялі́кае) бага́цце;

be worth a fortune каштава́ць шмат гро́шай;

fame and fortune сла́ва і бага́цце;

make a fortune разбагаце́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лафа́, лахва́ ’выгода’, ’шанцаванне’ (ТСБМ), астрав., паст., лях., чэрв. ’раскоша, удача’, шальч. ’хвальба’ (Сл. паўн.-зах.), ’добры’ (нясв., Жд. 2), ’карысць, лёгка набываемы прыбытак, спажыва’ (Нас., Шат.; паўд.-усх., КЭС). Укр. лафа́, лахва́, рус. лафа́, ст.-рус. алафа, олафа, ст.-польск. lafa, серб.-харв. лафа. З тур. alafa, alef (< араб. elef) ’плата султана на ўтрыманне паслоў, слуг і коней’ (Міклашыч, 159; Бернекер, 1, 683; Фасмер, 2, 467; Слаўскі, 4, 25).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хіт-пара́д

(ад англ. hit = удача, поспех + parade = парад)

1) газетна-часопісны або радыё-тэлевізійны спіс выканаўцаў, якія ўзнагароджаны і выбраны чытачамі, слухачамі або гледачамі;

2) апублікаванне гэтага ганаровага спісу ў нарысе, інтэрв’ю, рэпартажы або тэлеперадачы ў парадку атрыманых ацэнак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Наўда́ку ’наўрад, наўрад ці’ (Нас., Яруш., Растарг., Юрч.), ’наўрад, малаверагодна, на ўдачу’ (Гарэц., Бяльк.), наўдачу ’тс’ (Яруш., Нас.). Да удацца, удача (гл.), заканчэнне -/сі/, відаць, пад уплывам іншых прыслоўяў, дзе яно адлюстроўвае канчатак род.-месн. скл. назоўнікаў на -къ (гл. Карскі 2-3, 69), паколькі назоўнікаў тыпу *удак няма; няправільна збліжаецца з наўда ’карысць, маёмасць; асаблівасць, важнасць’ (гл.) на аснове значэння ’нічога асаблівага, нічога важнага’, перш за ўсё па лінгвагеаграфічных меркаваннях (параўн. Арашонкава і інш., БЛ, 3, 1973, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)