nakłaniać

незак.

1. нахіляць, нагінаць, схіляць;

2. do czego угаворваць, схіляць да чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

úmkriegen

vt разм.

1) адо́льваць, аду́жваць (каго-н.), спраўля́цца (з кім-н.)

2) угаво́рваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reason​2 [ˈri:zn] v. ду́маць, меркава́ць; дака́зваць

reason out [ˌri:znˈaʊt] phr. v. разважа́ць, рабі́ць высно́вы

reason with [ˌri:znˈwɪθ] phr. v. угаво́рваць, перако́нваць;

It is useless to reason with him. Няма ніякага сэнсу яго пераконваць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

persuade

[pərˈsweɪd]

v.

1) перако́нваць

2)

а) (into) угаво́рваць, намаўля́цьна што; схіля́ць да чаго́

б) (from, out of) адгаво́рваць ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Малёґаць ’угаворваць, прасіць’ (маладз., Янк. Мат., дзярж., Нар. сл.; КЭС, лаг., глус., Мат. Маг.; Федар. 2). Да малі́ць (гл. малі́цца) ’упрошваць’. Утворана пры дапамозе суфікса ‑ёг‑ з працягла-шматразовым значэннем. Параўн. бел. галёкаць, гродз. галякаць ’крычаць, гукаць’ (ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ), а таксама серб.-харв. моља́кати, мољукати з пеяратыўнымі суфіксамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ману́ць 1 ’хлусіць’ (ганц., Жыв. сл. і Сл. Брэс.; Ян.). Да мані́ць (гл.).

Ману́ць 2 ’завабліваць’ (Ян.). Укр. ману́ти, рус. цэнтр., паўд. ману́ть ’тс’, ’падклікаць знакамі, рукамі, поглядам’, ’угаворваць паехаць, пайсці куды-небудзь’, ’цягнуць, выклікаць жаданне’. Да мані́ць (гл.).

Ману́ць 3 ’трапіць, папасці куды трэба’ (Бяльк.). Да мані́ць ’прыцягваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zúreden

vi (D) угаво́рваць, намаўля́ць, перако́нваць (каго-н.)

er lässt sich nicht ~ — яго́ не ўгавары́ць [не перакана́ць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Блага́ць ’прасіць, угаворваць’ (ст.-бел. благати). Укр. блага́ти, польск. błagać (польск. слова з чэш. мовы; Слаўскі, 1, 35). Лічыцца запазычаннем з польск. błagać ’тс’. Параўн. Машынскі, Pierw., 85; Булыка, Запазыч. Паводле іншай версіі, усх.-слав. словы — гэта новаўтварэнне, якое ўзнікла на базе запазычання з ст.-слав. благо, блажити. Так Рудніцкі, 140 (услед за Агіенкам).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабу́ніць ’набліжацца’, ’запрашаць’, ’угаворваць’ (ашм., КЭС), ’дагаджаць, ліслівіць’, ’прывабліваць, мілаваць’ (Сл. паўн.-зах.) і лабу́ніцца ’схіляцца лбом да чаго-небудзь, лезці куды-небудзь’ (Нас.), ’заляцацца, падмазвацца’ (Др.-Падб., Гарэц.), падлабуніцца ’падлашчыцца, падлізацца’ (Нар. сл.). Балтызм. Параўн. лат. labināt ’задобрываць, песціць’, літ. lãbinti ’вітаць, кланяцца’, ’дагаджаць’ (Вяржбоўскі, 463–465; Грынавецкене і інш., LKK, 1975, 16, 181; Лаўчутэ, Балтызмы, 55).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

impress [ɪmˈpres] v.

1. рабі́ць ура́жанне (на каго-н.);

His sincerity impressed me. Яго шчырасць уразіла мяне.

2. (on/upon) перако́нваць; угаво́рваць;

She impressed on us the need for caution. Яна пераканала нас у неабходнасці асцярожнасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)