Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Sámmeln
n -s збор, збіра́нне
zum ~ blásen* — трубі́ць збор
zum ~ trómmeln — біць збор
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
раструбі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак., што, абчым, прашто, здадан.сказам і без дап.
Разм. Разнесці чуткі, расказаць усім і ўсюды; раззваніць. Цётка раструбіла на ўсё мястэчка, што ў таго пасадскага кучаравага хлопца з вялікімі вачыма лёгкая рука і добрае сэрца.С. Александровіч.[Віктар:] — Але праект цікавы. І галоўнае — пра яго ўжо раструбілі.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
horn[hɔ:n]n.
1. рог;
shed horns скіда́ць ро́гі
2. рог, ражо́к, горн;
a French horn валто́рна;
blow/wind/sound the horn ігра́ць на ражку́, трубі́ць у рог
3. кла́ксан (аўтамабіля);
sound one’s horn сігна́ліць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Trompéte
f -, -n труба́
die ~ blásen* — трубі́ць
◊ mit Páuken und ~en — з вялі́кім шу́мам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bugle
[ˈbju:gəl]1.
n.
1) горн -а m.
bugle call — сыгна́л го́рна
2) паляўні́чы рог, ражо́к -ка́m.
2.
v.
трубі́ць у рог
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пратрубі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак.
1. Утварыць гукі, дзьмучы ў трубу ці ў іншы падобны духавы інструмент. Пратрубіць у ражок.// Утварыць моцныя гукі, падобныя на гукі трубы. Лось пратрубіў перамогу над гаем, Аж па вадзе захадзілі кругі.Лось.
2.што. Гукам трубы (ці іншага падобнага духавога інструмента) даць сігнал аб чым‑н. Пратрубіць збор. Пратрубіць трывогу. □ Гарніст пратрубіў адбой, дзетдомаўскі двор апусцеў.Нядзведскі.Пратрубілі дружна ў лад Звонкі марш гарністы.Гілевіч.
3.Разм. Правесці час за якім‑н. нецікавым, бескарысным заняткам. [Дзед:] — Сядай, ды толькі барзджэй, і без гэтага палову дня задарма пратрубіў.Пянкрат.
4.што і без дап.Трубіць некаторы час. Пратрубіць увесь дзень на трубе.
•••
Пратрубіць (пракрычаць) вушыкаму — надакучыць размовамі пра што‑н. — А то вось і мой большы [сын] вушы мне пратрубіў: паеду, памагае, паеду на завод, дый годзе...Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трубло́ ‘пражорлівы конь ці карова’ (Яўс.), ‘пражора’ (астрав., Сл. рэг. лекс.; полац., Нар. лекс.; лаг., Гіл., Барад.), ‘чэрава’ (рас., ЛА, 1, Шатал., Нік., Оч., Юрч. Мудр.), трубла́ты ‘чалавек з тоўстым жыватом’ (Касп., Сцяшк. Сл.; в.-дзв., Шатал.). Утворана ад трубі́ць2 < труба1 (гл.), параўн. трубі́ла ‘пра абжорлівага’ (Каўрус, Словаклад), пры ад’ідэацыі трыбу́х (гл.). Гл. таксама трабло, трыбло.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Турлі́ць ‘трубіць, тарахцець, шумець (пра машыны)’ (пух., З нар. сл.). Гукапераймальнае ўтварэнне, параўн. турли́ти ‘піць у вялікай колькасці’; рус.турли́ть ‘спешна што-небудзь рабіць’, польск.turlikać ‘звінець, брынкаць’, н.-луж.turlíkaś, чэш.мар.turlíkat ‘няўмела іграць на музычным інструменце’; сюды ж, мажліва, ід.tur(lík)as ‘падсмейвацца, кпіць’, якое Астравух (Ідыш-бел. сл., 808) параўноўвае з польскім turlíkać. Гл. наступнае слова.