Разм. Стаць надоўга дажджлівым, сырым (пра надвор’е). Дождж ліў і ўдзень, і ўночы. Часамі на момант прачышчалася, але хмары валакліся нізка і дождж зноў пачынаў сеяць, як праз сіта. Раздажджылася надоўга.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абяча́йка ’край рэшата, крышкі дзежкі, павекі’ (Бір. дыс.), абячаек ’вобад, які ўтварае краі сіта ці века для дзяжы’ (Шат.). Гл. абечак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прасе́яцца, ‑сеецца; зак.
1. Ачысціцца ад прымесей, прайшоўшы праз сіта. рэшата і пад. /уперан.ужыв.Але нічога! З часам усё прасеецца і стане на сваё месца.Гаўрылкін.
2. Прасыпацца праз шчыліну, адтуліну (пра што‑н. сыпучае).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэшата / з дробнаю сеткай: сіта, падсітак
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Паўпа́сітак ’сіта’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Да пасітак (гл.). Паў- далучылася ў выніку дзеяння народнай этымалогіі пры незразумелай ўжо форме пасітак. Аналагічна паўкашак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прасе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што і чаго.
1. Прапусціць праз сіта, рэшата і пад. для ачысткі ад пабочных прымесей. Старая Лукашыха, Аўгеня, прыйшла да свае суседкі Югасі пазычыць падсітак прасеяць мукі.Колас.Нідзе, здаецца, няма столькі пяску, як на гэтай дарозе. Белы, чысты, сыпучы, як прысак. Яго нібы прасеялі праз сіта.Ракітны./уперан.ужыв.Час потым прасеяў усё, паставіў усё на сваё месца.Мележ.Паэту не заўсёды ўдавалася так прасеяць моўны матэрыял, каб ачысціць яго ад слоў вузкаабласной лексікі, русізмаў, паланізмаў.Ярош.
2. і без дап. Сеяць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́яны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад сеяць.
2.узнач.прым. Прасеяны праз сіта. Сеяная мука.// Выпечаны з прасеянай мукі. Сеяны хлеб.
3.узнач.прым. Пасеяны чалавекам (у адрозненне ад дзікарослага). Сеяныя травы.// З пасеянай расліннасцю. Сеяныя лугі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сітаві́на ‘пора’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Варл.), сітаві́нка ‘тс’ (Некр. і Байк.). Параўн. укр.ситови́на ‘трухлявасць дрэва’, рус.сито́вина ‘гніль у дрэве’. Да сітавы, сіта (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
strainer
[ˈstreɪnər]
n.
1) фільтар -ра m.; рэ́шата, сі́таn.; цадзі́лка f.; друшля́к -а́m.
2) сьця́жка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)