creepy

[ˈkri:pi]

adj.

1) стра́шны, агі́дны

2) паўзу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разбо́й, -бо́ю м., прям., перен. разбо́й;

◊ го́ламу р. не стра́шны — посл. го́лому разбо́й не стра́шен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Не́мы: не́мы го́лас ’страшны, ненатуральны голас, падобны на голас нямога чалавека’ (Некр.), не́мы ’страшны, замагільны’ (але нямы́ ’нямы чалавек’, там жа), ’роспачны, дзікі’: немым голосом крычыць (Сл. ПЗБ), немы́м го́лосом, нему́м ду́хом ’страшна, дзіка (крычаць, раўці і пад.)’ (ТС). Семантычная інавацыя, якую тлумачыць Некрашэвіч: ад нямы́ ’пазбаўлены здольнасці гаварыць’ (Некр., 227), у шэрагу гаворак утварыліся акцэнталагічныя амонімы на яе базе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прытаро́мны (прыторо́мный), прыторо́нный ’стромкі, круты (бераг)’ (лун., Шатал.; ЛА, 2), сюды ж перан. прытаро́мны ’страшны, жудасны’, прытаро́мна, прыстаро́мно ’жудасна, жахліва, страшна’ (Скарбы). Няясна. Магчыма, з *прытаропны, параўн. таро́пно ’страшна’ (Скарбы), гл.; параўн. рус. о́торопь ’жах’. Магчыма, адпавядае стараж.-рус. притранъ ’страшны, жахлівы’ (адносна апошняга гл. ESJSt, 12, 719: pritranьnъ), што звязваецца з церці (гл.). Гл. таксама Даніловіч, Бел. дыял. фраз., 200–201.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

awful [ˈɔ:fl] adj.

1. жахлі́вы, жу́дасны, стра́шны, страшэ́нны;

the awful horrors of war жа́хі вайны́

2. infml ве́льмі непрые́мны; страшэ́нны; надзвыча́йны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

creepy [ˈkri:pi] adj. infml жу́дасны, жахлі́вы, стра́шны; які́ выклікае стра́х;

a creepy story апавяда́нне, ад яко́га маро́з па ску́ры/спі́не ідзе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blútrünstig

a

1) скрыва́ўлены, крыва́вы

2) крыважэ́рны; стра́шны, жу́дасны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прытаро́пны ’брыдкі’ (гродз., Жыв. НС). Іншае значэнне ’страшны’ Даніловіч (Бел. дыял. фраз., 200–201) выводзіць з таро́пна ’страшна’ (гл.). Параўн. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́вох ’страшны роў, рыканне, шум; крык, плач’ (ТС). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад роў 2 (гл.). На форму магла яшчэ паўплываць лексема рэйвах (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ву́сцішны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Ціхі, спакойны. Апейка, едучы маўклівым, вусцішным лесам, доўга і радасна думаў. Мележ.

2. Страшны, жудасны. Вусцішная паныласць стаяла ў хаце. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)