тпру́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Спыняць каня ці якую‑н. іншую цяглавую жывёліну выкрыкам «тпру». Зірнуў дзед, напнуў лейцы, каб .. падацца з бочкай у кусты, пачаў ціх[е]нька тпрукаць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стоп

(англ. stop = спыняць)

1) каманда ў значэнні: стой! спыніся!;

2) назва сігналу для прыпынку транспарту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тушы́ць¹, тушу́, ту́шыш, ту́шыць; ту́шаны; незак., што.

1. Спыняць гарэнне чаго-н.; гасіць.

Т. касцёр.

Т. лямпу.

2. перан. Аслабляць, памяншаць.

Т. спрэчку.

Т. злосць.

|| зак. затушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, атушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, абтушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны і патушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.

|| наз. тушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Спыні́ць ‘затрымаць’, ‘прыпыніць, перарваць’ (ТСБМ, Др.-Падб.), спыні́ти ‘тс’ (беласт., Сл. ПЗБ), спыня́ць, спыня́цца ‘затрымліваць, затрымлівацца’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), спі́на ‘меры стрымлівання’ (драг., З нар. сл.). Гл. прыпыніць, пыніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

intermit

[,ɪntərˈmɪt]

v.

спыня́ць (-ца), перапыня́ць (-ца); перарыва́ць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disrupt [dɪsˈrʌpt] v.

1. перабіва́ць; спыня́ць

2. падрыва́ць; зрыва́ць; раско́лваць;

disrupt discipline паруша́ць дысцыплі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

flag​2 [flæg] v. слабе́ць; стамля́цца; паніка́ць

flag down [ˌflægˈdaʊn] phr. v. спыня́ць таксі́/машы́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

liquidation [ˌlɪkwɪˈdeɪʃn] n. ліквіда́цыя, спыне́нне існава́ння;

go into liquidation спыня́ць існава́нне (пра кампаніі, фірмы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

касава́ць, касу́ю, касу́еш, касу́е; касу́й; касава́ны; незак., што.

1. Закрэсліваць, выкрэсліваць.

К. напісанае.

2. Спыняць, адмяняць дзеянне чаго-н.

К. пастанову.

К. шлюб.

К. дамову.

3. Апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку (спец.).

|| зак. скасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 2 і 3 знач.).

|| наз. касава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бастава́ць

(ад іт. basta = даволі)

арганізавана спыняць работу, патрабуючы ад прадпрымальнікаў або ўрада задавальнення эканамічных ці палітычных патрабаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)