ми́рно нареч.

1. мі́рна;

2. (спокойно) спако́йна; (тихо) ці́ха; (добродушно) лаго́дна; см. ми́рный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

філо́саф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па філасофіі, а таксама ўвогуле мысліцель, што займаецца распрацоўкай пытанняў светапогляду.

2. перан. Чалавек, які ўдумліва, сур’ёзна ставіцца да жыцця, спакойна і разважліва адносіцца да жыццёвых няўдач і стрэсаў.

3. Той, хто схільны да абстрактных разважанняў (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

evenly [ˈi:vnli] adv.

1. паро́ўну; на ро́ўныя ча́сткі

2. ро́ўна, раўнаме́рна

3. спако́йна, без зло́сці або хвалява́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пра́веднік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У вернікаў: чалавек, які жыве праведным жыццём.

2. Чалавек, які ў сваіх дзеяннях кіруецца прынцыпамі сумленнасці, справядлівасці (іран.). У выразе: спаць сном праведніка (разм., жарт.) — спаць спакойна, ціха, мірна.

|| ж. пра́ведніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пра́ведніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

schlúmmern

vi драма́ць, спаць

sanft ~ — спако́йна [ці́ха] спаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

клённік, ‑у, м., зб.

Кляновы зараснік. [Каза] Спакойна клённікам ідзе, Зялёны ліст смакуе. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quietly

[ˈkwaɪətli]

adv.

1) ці́ха, ці́хенька, паці́ху; ціхачо́м, цішко́м

2) спако́йна

3) нерухо́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

still​4 [stɪl] adv. нерухо́ма, ці́ха, спако́йна;

Time stood still. Час спыніўся;

His heart beat still. Яго сэрца ціха білася.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

únangefochten

1.

a неаспрэ́чны

2.

adv спако́йна, бяспе́чна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бязве́траніца, ‑ы, ж.

Ціхае, бязветранае надвор’е. Хвоі і ў ціхую бязветраніцу роўна і спакойна шумяць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)