berüchtigt

a нядо́брай сла́вы; су́мна вядо́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hunter [ˈhʌntə] n.

1. паляўні́чы

2. шука́льнік;

a hunter after glory шука́льнік сла́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разве́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад развянчаць.

2. у знач. прым. Пазбаўлены ранейшай славы. Развенчаны герой. Развенчаны кумір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dębowy

дубовы;

wieniec dębowy — вянок славы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прасла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праславіць.

2. у знач. прым. Славуты, які заслугоўвае славы. Праслаўлены пісьменнік. Праслаўлены герой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

следапы́т, -а, М -пы́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто добра распазнае сляды, высочвае каго-н. па слядах.

Паляўнічы-с.

Разведчык-с.

2. Той, хто шукае сляды былых гістарычных падзей.

Юныя следапыты накіраваліся ў паход па месцах баявой славы.

|| прым. следапы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

éhrsüchtig

a пра́гны да сла́вы; ганары́сты, фанабэ́рысты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самарэкла́ма, ‑ы, ж.

Усхваленне самога сябе, сваіх якасцей. Яны не шукаюць гучнай славы, не любяць самарэкламы і самаафішавання, бо яны — камуністы. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aspiring [əˈspaɪərɪŋ] adj.

1. амбі́тны; пра́гны да паша́ны/сла́вы

2. poet. які́ імкнецца да высо́кага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

woo [wu:] v.

1. дабіва́цца, дамага́цца (падтрымкі, славы і да т.п.)

2. dated заляца́цца; сва́тацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)