честолю́бие славалю́бства, -ва ср.; пра́гнасць да сла́вы (паша́ны), імкне́нне да сла́вы (паша́ны);

неудовлетворённое честолю́бие незадаво́леная (ненато́леная) пра́гнасць да сла́вы (паша́ны);

обма́нутое честолю́бие няспра́ўджанае імкне́нне да сла́вы (паша́ны).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)