сеа́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паказ або выкананне чаго-н. у пэўны прамежак часу без перапынку.

С. адначасовай гульні.

Тры сеансы інгаляцыі.

2. Адзін з некалькіх (у розны час дня) паказаў фільма ў кінатэатры.

Вячэрні с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Разнамёт ’рознакаляровасць’ (Юрч. СНЛ). Верагодна, узнікла ў выніку складання слоў ро́зны і ме́тка, ме́ціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

máncherlei, mancherléi

a ро́зны, усяля́кі, размаі́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уся́кі, -ая, -ае, займ. азнач.

1. Кожны, любы.

У. раз адно і тое ж.

Усякая птушка сваё гняздо бароніць (прыказка).

2. Розны, усялякі.

Усякія людзі бываюць.

3. У спалучэнні з прыназоўнікам «без», узмацняючы прыназоўнік, азначае: зусім без.

Без усякай мэты.

Без усякіх цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыферэнцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Неаднолькавы, розны пры розных умовах. Дыферэнцыяльная рэнта. Дыферэнцыяльны тарыф.

2. Які мае адносіны да дыферэнцыяла (у 1 знач.). Дыферэнцыяльнае вылічэнне. Дыферэнцыяльныя ўраўненні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

diametralnie

дыяметральна;

diametralnie różny — дыяметральна розны; супрацьлеглы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

амо́графы, ‑аў; адз. амограф, ‑а, м.

Спец. Словы ці формы слоў, якія аднолькава пішуцца, але маюць рознае значэнне і розны націск (пара і пара, прыклад і прыклад).

[Грэч. honós — аднолькавы і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verschíedentlich

adv у ро́зны час, неаднаразо́ва, нярэ́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

various [ˈveəriəs] adj.

1. уся́кі, усяля́кі; ро́зны, разнаста́йны;

various reading розначыта́нне

2. мно́гія, шмат які́я;

at various times шмат разо́ў, неаднаразо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гло́мазд, ‑у, М ‑дзе, м.

Абл. Ламачча, смецце. Было падобна да таго, што чалавек цэлы век збіраў адусюль розны гломазд — цаглінкі, каменьчыкі, чарапкі, усё, што траплялася пад руку. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)