папрасі́ць, ‑прашу, ‑просіш, ‑просіць.

Зак. да прасіць (у 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папраша́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Займацца жабрацтвам; пабірацца.

2. Прасіць, дакучаць просьбамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

undercharge​2 [ˌʌndəˈtʃɑ:dʒ] v. (for) прасі́ць залі́шне ма́ла (пра цану)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., да каго і без дап.

Прасіць згоды на шлюб.

С. да дзяўчыны з суседняй вёскі.

|| зак. пасва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. сва́танне, -я, н. і сватаўство́, -а́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поща́да лі́тасць, -ці ж., мн. нет;

проси́ть поща́ды прасі́ць лі́тасці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cry for

прасі́ць, дамага́цца чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cry (for) quarter

прасі́ць лі́тасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Про́хма: прохма прасіць ’вельмі прасіць, упрошваць (Тураўшч., 1, 68). Несамастойны дэрыват ад прасі́ць у складзе тыповай figura etymalogica з аднаўленнем “першаснага” х, параўн. прахаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

implore

[ɪmˈplɔr]

v.t.

умо́льваць, малі́ць; прасі́ць, упро́шваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Брага́ць ’прасіць’ («Будзем госпада бога брага́ць», Маш.). Машынскі (Pierw., 85) дапускае магчымасць запазычання з польск. błagać і з’яўленне ‑р‑ (замест ‑л‑) пад уплывам слова прасі́ць. Незалежна ад пытання пра запазычанне лепш тут бачыць уплыў іншай формы дзеяслова прасі́ць — *праха́ць (параўн. укр. проха́ти ’прасіць’). Гл. Краўчук, БЛ, 1975 < 7), 66.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)