materialistic

[mə,tɪriəˈlɪstɪk]

adj.

1) матэрыялісты́чны

2) матэрыялі́сцкі, ву́зка практы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БАЙКО́Ў Мікалай Якаўлевіч

(22.2.1889, г. Бежацк Цвярской вобл., Расія — пасля 1945),

бел. мовазнавец, педагог. З 1913 выкладаў у навуч. установах Мінска. У 1922—28 вучоны сакратар слоўнікавай камісіі Інбелкульта і Ін-та мовазнаўства АН Беларусі. У 1930 беспадстаўна арыштаваны, вызвалены з акадэмічнай пасады. Аўтар артыкулаў па педагогіцы, бел. л-ры, лексікаграфічных прац. Выдаў «Практычны расійска-беларускі слоўнік» (1924, з М.Гарэцкім), «Беларуска-расійскі слоўнік» (1925) і «Расійска-беларускі слоўнік» (1928, абодва з С.Некрашэвічам), «Практычны беларускі вайсковы слоўнік» (1927, з А.Бараноўскім).

т. 2, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

hard-headed

[,hɑ:rdˈhedɪd]

adj.

1) практы́чны; разва́жлівы

2) упа́рты, цьвердало́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

utilitarian

[ju,tɪlɪˈteriən]

1.

adj.

практы́чны, утыліта́рны

2.

n.

пасьлядо́ўнік утылітары́зму

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пра́ктык

(гр. praktikos = дзейны)

1) той, хто добра вывучыў сваю справу на практыцы;

2) практычны, дзелавы чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

down-to-earth

[,daʊntuˈɜ:rӨ]

adj.

1) практы́чны

2) натура́льны, про́сты, шчы́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пра́ктык, ‑а, м.

1. Той, хто добра вывучыў сваю справу на практыцы. Цяпер прыйшлі ў калгас людзі з адукацыяй, практыкі, спецыялісты. Сергіевіч.

2. Практычны, дзелавы чалавек. У нас усе Ладымера Стальмаховіча любяць і шануюць. Ён практык, увішны ў рабоце. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Імча́цца, імча́ць ’вельмі хутка перамяшчацца, ехаць, бегчы; несціся’ (ТСБМ). Рус. мчать, мча́ться, укр. мча́ти, мча́тися ’тс’, ст.-чэш. mčieti ’несці, цягнуць’, ст.-слав. мъчати ’кідаць’. Прасл. дзеяслоў *mъkěti, суадносны з *mъknǫti (гл. імкнуцца), Фасмер, 3, 22; КЭСРЯ, 277. Пачатковае і‑ мае практычны характар (Карскі, 1, 262).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

życiowy

życiow|y

1. жыццёвы;

mądrość ~a — жыццёвая мудрасць;

2. жыццёвы, практычны;

człowiek ~y — практычны чалавек;

stopa ~a (poziom ~y) — жыццёвы ўзровень, узровень жыцця

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hard-headed [ˌhɑ:dˈhedɪd] adj.

1. практы́чны, цвяро́зы;

He is a hard-headed businessman. У яго ёсць хватка бізнесмена.

2. упа́рты, цвердало́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)